“Kolların neden bu kadar büyük Büyükanne?”

“Seni daha iyi kucaklamak için!”

“Kulakların neden büyük?”
“Seni daha iyi duyabilmek için”

“Gözlerin neden kocaman?”

“Seni daha iyi görebilmek için”

“Dişlerin neden sivri peki?”

“Seni daha iyi yiyebilmek için” demiş kurt.
…
Bu hikaye tanıdık geldi mi size? Evet, hepimizin bildiği “Kırmızı Başlıklı Kız” masalından başkası değil… Konumuz ile ne alakası mı var? Türkiye’de yaşananları, en yalın hali ile bu masal anlatıyor diye düşünüyorum… Masal biter mi Türkiye’de? Çıkarcı, Ulusal Bilinç’ten yoksun, samimiyetsiz düşünce yapısı değişmedikçe masal bitmez Türkiye’de…
***
Adeta Türkiye’yi yaşanmaz bir ülke haline getirmek bütün çabamız. Günlük yaşamınızda etrafınıza bir bakın, olayları eleştirmeyen, insanların sahtekarlığından şikayet etmeyen biri var mı çevrenizde? Herkes birbirinden şikayetçi. Haklı biziz, hata karşıda. Bu değişmez realite…
***
Türkiye’nin en büyük sıkıntısı, topraklarının üzerinde yaşayanların “Ulusal Bilinç”ten yoksun olması bence. “Üzerinde yaşadığımız topraklar bizim, bu vatan bizim” diyen kaç kişi var? Çoook dediğinizi duyar gibiyim. Doğru, ama bakın ben ne diyorum. “Bizde Ulusal Bilinç Yok…” Bunun nedeni de yine, “Kişisel Çıkar”da yatıyor.
***
Çocuklarımızı eğitirken onlara önce Türkiye Cumhuriyeti’nin nasıl kurulduğunu anlatmalıyız. Çanakkale Destanı’nı, Kurtuluşumuzun destanını anlatmalıyız. Atatürk’ü, cephelere kucağındaki çocuğunu bırakıp mermi taşıyan anneleri anlatmalıyız. Çocuklarımız eğitim hayatına buradan başlamalı. Bölünmenin parçalanmak olduğunu, “Birlik Olmanın” “Güçlü olmak” olduğunu bilmeliler. Türkiye’nin bir parçası olduklarını idrak etmeli, Türk olmaktan gurur duymalılar… Çabaları önce ayakları üzerinde duran, çıkarsız, hilesiz birer vatandaş olarak “ için çalışmak olmalı…
***
“Demokrasi” kavramı göreceli değildir. Kişiye göre değişmez… Demokrasi rejiminde halk kendi kendini yönetir. Demokrasi düşkünü bir toplum olarak neden kendimizi yönetemiyoruz? Cevabı basit. Samimi değiliz. Sürü psikolojisi ile hareket etmek en kolayı… Ve en kötüsü, yaşananları çabuk unutuyoruz, çabuk aldanıyoruz. Kurt söylem değiştirince kanmamız da o yüzden. Hepimiz ”Kırmızı Başlıklı Kız” rolü üstlenmeye bayılıyoruz. Çıkarı için tutum belirledikten sonra, sonuçlarına göre, “kandırıldım” diyerek gözyaşı dökmek taraftar topluyor. Oysa, “bu seçim benim, hatamı biliyorum, özür dilerim” diyebilmek cesaret istiyor. Nerede bizde o cesaret, nerede bizde o samimiyet!…
***
Samimiyetsizliğimiz siyasete gelene kadar günlük hayatımızın her karesinde mevcut. Her gün işe giderken, dönerken bir parçası olduğumuz trafik, insanlığımızın geldiği noktanın en net göstergesi. Bütün bencillikler araç trafiğinde ortaya dökülüyor. Yaya olduğunda araç kullananlara kızan vatandaş, şoför koltuğuna oturunca, küçük dünyaları ben yarattım edası ile, “önce ben” diyor. Şiddete karşıyım diye dolaşan bir adam, trafikte elini yumruk yaparak bir kadının üzerine yürüyebiliyor. İşin özü trafik ne kadar yoz, ne kadar bencil, ne kadar samimiyetsiz bir toplum olduğumuzun en belirgin göstergesi…
***
Rutin hayatını, “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” modu ile sürdüren samimiyetsizler, Türkiye’de elemli bir olay yaşanınca, haberlerden, internetten duyduklarını Facebook’a yetiştirerek, “en çok acı çeken” yarışına giriyor. Paylaşılanlar doğru mu, yaşananların perde arkası, olaylardan en çok kimler etkilenmiş kimin umurunda! Yaptıkları yorumlara bakılınca hepsi birer filozof…
Aynı zamanda akşam eğlencelerine giderek, vur patlasın çal oynasın fotoğrafları ile beğeni topluyorlar.  Sosyallikleri ile özendirirken, toplumsal olaylar karşısındaki duyarlılıkları ile madalyayı hak ediyorlar…
Samimiyetsizliklerimiz saymakla bitmez. Yazdıklarımın aksini savunanlar, önümüzde samimiyetimizin sınanacağı bir tarih var. 1 Kasım 2015’de 5 günlük tatili mi, seçimde oy kullanmayı mı seçeceksiniz?
Dönüp kendinize bir bakın. Öz eleştiri yapın. Samimi olun. Kendi kararınızı kendiniz verin.
Ülkesinin geleceğini düşünen oyunu kullanır. LÜTFEN OYUNUZU KULLANIN…