Evden bir cenaze çıktığında hatırlarım 40 gün televizyonlar açılmazdı.. Acı yaşanır, yas tutulur ve zaman geçerken hayat aktığını hatırlatır ve yaşam devam ederdi.  İnsanlar komşusunun cenazesine saygı gösterir, yas tutulan süre içinde çocuklar sesli oyunlar oynamaz, müzik sesi mahallede yükselmez, acılara ortak olunurdu.
Reyhanlı’da bir dehşet yaşandı. İnsanın kanını donduran, aklını kanatan bir vahşet. Ölü sayısı 200’e yakın diyenler, bugün itibari ile 51 diyenler var ve sansür nedeni ile net bilgiler yok. Kesin bilgi bölgenin kan gölüne döndüğü, bir sürü yaralının olduğu ve cenazelerin defnedilmekte olduğu. Sıcağı soğumamış bir olayın ardından televizyonlardaki eğlence programlarının tam hız devam etmiş olması ve etrafınızda gördüğünüz insanların kanınızı donduracak şekilde eğlenceye kaldığı yerden devam ediyor, edebiliyor  olması içler acısı bir durum. Durumun kendi kadar vahim, bir akıl tutulmasıdır bu. Biz ne zaman millet olarak bu kadar yozlaştık, bu kadar duyarsızlaştık ki vur patlasın çal oynasın göbek havasına devam edebildik . Yas tutmayı, acımızı yaşamayı ne zaman unuttuk. Acılara ortak olmayı, hadi ortak olamıyorsak saygı duymayı nasıl unuttuk, ne zaman unuttuk. Nasıl yozlaştık bu kadar.
Günlerdir aklımın kanayan yerinden, kalbimi korumaya çalışıyorum. Anneler gününde annesiz kalan evlatlarımın acısı kor gibi yakıyor yüreğimi. Evlatlarını kaybeden anaların gözleri, gözlerimden gitmiyor. “Kollarını topladım” diyor bir ana.. Evladının, torunun ardından çığlık olup yırtıyor yeri, göğü.. 
Ve biz ekranlardan evimize taşan eğlence programlarında kaybolmuşuz. İnsanlığımızın en uzağına düşmüş, acısının farkında olamayacak bir akıl tutulmasına girmişiz. Döne savrula göbek atanlar etrafımı sarmışken acım kalbime ağır.. Reyhanlı’daki acı çığlık olup boğar mı sonunda hepimizi..
Savaş tamtamları mı bu çalan, savaş çığırtkanlarımı bu umarsızca döne savrula göbek atan. Vur patlasın, çal oynasın, ekranlar sansür uygulasın ki akıllar tutulmasını yaşasın.. Öyle melun melun bakalım olana bitene..
Yok öyle şey kardeşim...
Acı benim acım...Acı senin acın....Acı bizim acımız...
Edep ya HÛ derler... Edep yahu..... Bir uyan. Dön bak dünyaya..
Vurulan insanlık, vurulan sensin, vurulan ben... Vurulan biz..
Kes göbek atmayı, hiç birşey bilmiyorsan edebinle otur.. Edebinle dur... Unutma gün gelir, görmezden gelmeye çalıştığın bu acı bir yerde seni de bulur.....
(Hatay Reyhanlı’da  yaşanan insanlığın acısıdır.   Ölenlere rahmet, tüm yaralılara acil şifa ve hepimize sabır diliyorum. )
 14.05.2013
[email protected]