Bu şehirden giderken
En çok senden gidiyorum
En çok seni biriktiriyorum içimde….
Nasıl da sessiz sokaklar,
Nasıl da çıkmaz sokak içimde yürüdüğüm yollar
Bu şehirden giderken
Ben en çok seni sevmekten geçiyorum
Geçip gidiyor ve en çok gidişine yanıyorum
Hiç gelmeyişinin sancısında uykularım
Hiç bitmeyen çığlıklar içinde
 Ve yüzyıllık bir özlemin
Tamamlanmamış senfonisi içimde
Yürüyorum
Şehirlerden geçiyorum
Şehirler geçiyorum
Ellerimden dökülen asırlık bir yalnızlık
Ve yalnızlığımla ben başbaşa
Seni sevmekten geçiyorum
Oysa ellerimde ellerin olmalıydı
Mavilikler içine ellerim ‘aşk’ı sarmalıydı
Avuç içinden öpmeliydi kader denilen şey
İnandırmalıydı beni kendine
Ve yaşamak asılı kalmamalıydı ölü gözlerine
Yüzyıllık bir hasret prangalarını kırıp
Işığından varmalı,
Kavuşmalıydı Sevgili’ye…..
Aşk senden incinmeden,
Dökmeliydi incilerini avuç içine
Şehirler kesmemeliydi birbirini..
Her şehir biraz daha yorgun, biraz daha eksik
Olmamalıydı…….
Bir şehir kalmalıydı geride
Bir şehir
Beni sende tamamlayan
Yalnız bir şehir….
Sönerken şimdi şehrin ışıkları
Geçiyorum yalınayak tüm sokakları…
Ve geçiyorum sevmekten….
Yalnızlığını yükleyerekten……..
Bir şehir ve ben
Giderken
Söz…. “Hükümsüz”

[email protected]
14.07.2012