Türkiye dans etmeyi sever!...
Dans etmek deyince aklınıza kuğu misali salınan kadınlar gelmesin sadece… Yedi bölgeye ayrılmış haritamızda hemen hemen her yöremizin kendine has dansları vardır. Hem de seyrine doyum olmaz danslar bunlar…
Her ne kadar arabesk kültürü ile içimize sızmış bir oryantal dansı vardır ve bu nedenle uluslar arası platformda Arap kültürü ile karıştırılıyor olsak da,  halk oyunlarımız konu, duyguların ifade coşkusu ve sergilenişi açısından deme kültürlerden üstündür. Bu konuda objektif olamayacağım.
***
14 Şubat sevgililer gününü kutladık. Sevgiyi tek bir güne sıkıştırmanın doğru olmadığına inananlardanım ama “aşk ve sevgi” için bir günün olması hoşuma gitmiyor da değil… Bu kezki Sevgililer Günü’nün ayrıca bir özelliği vardı. Tüm dünyada kadına şiddet konusu protesto edildi.
14 Şubat Sevgililer Günü’nde kadınlar, sınır ötesi bir birliktelik ile, şiddete karşı dans ederek ayaklandı. Türkiye’de “One billion rising”in eylemine eşzamanlı katkı sağladı. Yaşadığımız toplumun demokrasisine sığınarak  5 dakika dans ettik. Eylemler demokrasilerin silahıdır ya, konu dans olunca ortada öyle karşı koyma, biber gazları yoktu. Zerafet vardı, ritim vardı, müzik vardı…
***
Dicle Üniversitesi Sosyal Araştırmalar Merkezi Sosyoloji ve Eğitim Çalışma Grupları “Diyarbakır'da Oturan Evli kadınların “Sevgililer Günü” Algıları ve Bunun Yaşamlarına Yansıması” konulu bir çalışma yapmış. Çalışma Diyarbakır Dicle Üniversitesi Öğretim Üyelerinden Prof. Dr. Sabri Eyigün ile Doç. Dr. Behçet Oral tarafından yürütülmüş. Kürtçe bilen 10 kadın tarafından 500 deneğe sorulan soruların ortaya çıkardığı sonuçlar şöyle:
En çok ayrılmaların, tartışmaların yaşandığı gün Sevgililer Günü.
Kadınların sadece yüzde 20'si Sevgililer Günü için eşinden hediye bekliyor. Yüzde 80'i ise beklemiyor.
Hediye alamayan kadınların yüzde 29'u eşi tarafından önemsenmediğini, yüzde 9,6’sı ise eşinin kendisini sevmediğini düşünüyor. (Burada kalan yüzdelik dilime kapitalist edebiyatları girmiş.)
Kadınların yüzde 26,7’sinin hediye alamadığında ”kalbi kırılıyor ve küsüyor. Yüzde 20’sinin zaten böyle bir beklentisi yok.
Diyarbakırlı kadınların büyük bir bölümünün romantik bir beklentisi de yok.
***
Diyarbakır Türkiye’nin aynası değil elbette ama geneli bir parça da olsa yansıtmıyor mu sizce?
Bu tablo Funda Arar’ın bir şarkısını aklıma getirdi.  Şarkının bir yerinde “aşksız kal, aşksız kal…” diyor. Bundan ala beddua mı olur?
Zorlama ilişkiler, zorlama evlilikler, kabullenmişlikler…
Her şey bir yana sevgisizlik, aşksızlık değil Türkiye’nin konusu…
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan her seferinde söylüyor en az üç çocuk diye… Bu durum Diyarbakır’da problem değil de ucu bizlere dokunuyor…
Hükümet ailelerin üç çocuk yapmalarını sağlamak için bir teşvik paketi hazırlıyor. "Çocuk teşviki" üzerinde çalışmaya başlayan Aile, Maliye ve Çalışma Bakanlıklarının ana hedef kitlesini eğitimli ve çalışan kadınlar oluşturacak. Üç Bakanlığın üzerinde çalıştığı modelde İskandinav ülkelerinde çocuk yapmaya yönelik verilen teşviklerin örnek alınması planlanıyor…
Her şey iyi hoş…Bu nüfusu arttırma hareketi mi, kadını çalışma hayatından çekme hareketi mi, bekleyeceğiz, göreceğiz…