YAŞ OTUZ BEŞ.. (Yolun niresi burası gardeş?)

 

“Ben sana değil

Seni karşıma çıkarana aşığım

O olmasa sensiz kalırdım

Yarım, eksik biçare yolda serkeş kalırdım..

Ben sana değil

Seni karşıma çıkarana aşığım

Senin yüzünde aşkı buldurana aşığım

Aşk sarhoşuyum

Kadehi neyleyim

Sen yoksan

Varlığım noksan

Sen yoksan

Varlığım zindan

Sen yoksan

Yokum

İyi ki varsın..

İyi ki varsınız”

****

Otuz dört bugün itibari ile bitti… Ve otuz beşten bir günü yedim o da bitti… Şimdi;

“Yaş otuz beş.. Ve yolun neresindeyim bilmiyorum..” Sahi yolun niresi burası gardeş?

Kaç güneş daha doğar ömrümüze, kaç bahardan geçeriz birlikte bilmiyorum. Bildiğim bir şey var ki yolumdaki varlığınızı seviyorum..  “Sen gülümse ömrüme yeter.  Yansımam düşsün gülüşümden, güneşine…” diyorum…  Ve hikayeler böyle sürer gider biliyorum… En nihayeti bir namazlık saltanat taht misali musallada tüm hikayemiz… Ne gerek var incitmeye, incinmeye… Hırs, kin, kıskançlık, savaş, dövüş ne gerek var; ne kalacak elimizde… Hiç işte…  "Dünyayı sevgi kurtaracak" yazın bir köşeye (hoş O da dönüp duruyor kurtarılmalık bi durum yok kendi içinde) siz yine de yazın bi köşeye … Sevmekle başlıyor nitekim bütün hikaye...Ve ben sizi seviyorum.. İnsanı seviyorum… Doğarken ağladığıma bakmayın, ara ara hala ağlıyor olmamada aldanmayın… İyi ki doğdum. “Uzun ince bir yoldayım, gidiyorum gündüz gece….” Yaş otuz beş……Bu yol nire çıkar gardeş?

****

Artık daha az uyuyor, daha çok okuyorum..

Daha az ağlıyor, daha çok gülümsüyorum..

Daha az şikayetlerim ve daha çok şükrettiklerim…

Gidenlere ahım yok, gelenlere minnetim..!

Artık daha az dertlendiklerim..!

Sorunlarda boğulmuyor, çözümlerde yüzüyorum..

Çözüm bulamadıysam çözümsüzdür demiyorum..!

Vardır bir çözümü biliyorum..!

Zamanı gelince çıkar ortaya elbet diyorum.

İnsanı, insanla sınayan bir dünyada,

Her şeye rağmen insanı sevmeyi öğreniyorum

Hayat bir öğreti zira

Her yaşla yaş almak değil doğumdaki cevheri

Her nefeste ölüme giderken

Her nefeste ölümsüzlüğe ulaştırıyor gizleri

İnsanı, insanda sınayan bir dünyada

“Komşun açken tok yatma,

Bir bebeğin gözlerinden düşmeyi öğren hayata

Ve ne olursa olsun

  

Ne senden fazla, ne senden eksik değil karşındaki

O yüzden karşıdan değil

Kendinden bak hayata..!”

diyen O sesi izlemeye devam ediyorum…

Yaş otuz beş

Ve ben yolun neresindeyim bilmiyorum….

Kaç bahardan geçeriz birlikte, kaç güneş daha doğar ömrümüze

Bilmiyorum….

Bildiğim bir şey var

İnsanı seviyorum..

Sevmeyi öğrenmeye devam ediyorum..

Sevgide bir öğretidir..

Her seviyorum diyene aldanmıyorum

Zira sevgi öldürmez, yaşatır…

Ve yolu sevgiden geçen herkes

Bir gün gelir, gider ve gittiği yerden bir daha asla dönmez….

***

 

Sevgiyle…..

21.08.2011