Yaşamlarımız, zamana tutsak sürüp giderken hepimiz hayat koşturmasının içinde nefes nefese yol alıyoruz. Nerden duyduğumu hatırlamasam da “Yaş otuzbeşe kadar yokuş çıkmaya, otuzbeşten sonra yokuşu inmeye benziyor” cümlesi aklımda. Yokuşu inme kısmına geçtiğinizde, zaman sanki daha hızlı akıyor. Daha hızla sürüyor yolculuk. Durup soluklandığımız anlar; sevdiklerimizle bir arada olduğumuz anlar.  Birbirine ayıracak zaman bulamayan insanların kurtarıcısı gibi hayatımızda yer eden bayramlar.  Eski bayramların tadı, yeni bayramların havası klasiği her sene aynı algıyla süre dursun. Bayramların en iyi durağı bana sorarsanız mezarlıklar.  Giden anayı, babayı, evladı, eşi, dostu ziyaretten ötesi kendimize yaptığımız bir ziyaret gibi.  Hayatla yüzleşmek gibi.. Ölüm olmasa hayatında bir anlamı kalmazdı aslında.
 Günlük kaygılar, yaşam mücadelesi ve yeryüzünün yüzölçümünden ağır çeken acılar farkındalığımızı törpülese de bir mezar taşının kenarına usulca yaklaştığınızda sessiz bir çığlıkla uyanıyorsunuz gerçeğe.
 Hayatta aslolanın Aşk olduğunu savunanlar arasında duran biri olarak, Aşk’ın en derin kokusunun mezarlıklardan yayıldığını da söyleyebiliyorum. Kendi düğün gecesini yaşamış ruhların varlıklarını hissetmemek mümkün değil. 
 Algılarımız cehennem azabını da açar, cennetin Aşk kokulu kapılarını da.  Ve mezarlıklar kendimize yolculuğumuzun en anlamlı durağı bence. Hiç tanımadığınız, uzun zamandır ziyaretçisi olmayan birinin mezarında durup toprağı suya doyurmak gibidir kendinizle yüzleşmek.  Usulca açılır kilitler ve düşünceler kaybolur.
 Ne acımasızdır zaman. Gidenler ve gelenler zamanın algısında gün gelir kaybolur.
 Ve hepimiz günlük yaşam kaygılarının içerisinde hiç ölmeyecek gibi yaşarken zaman zaman sahte bir dünya yaratırız kendimize. Gerçeği üç kuruş etmeyecek dünyaya paha biçilmez bir anlam yükleyip paranın esiri ederiz kendimizi.
 Dönün bakın dünyaya; 
Bir yanı açlık çeken insanlık, bir yanı altın kâselerden beslenen insanlık.
En acısı da üç kuruş uğruna insanı insana kıydıran,
Daha fazlası için kendi onurundan vazgeçen
Daha fazlası için sevdiklerinden, kendinden vazgeçen
Yaşarken ölen insanlık…..!
……
“AŞK HAKİKATİN KENDİSİ İSE ÖLÜM ‘HAK’TIR..”
Ölmeden hakikate uyanabilmek, Aşk ile yaşayabilmek ve dünyayı yaşanabilir bir yer kılabilmek dileğiyle..
Sevgiyle…      21.10.2013  [email protected]