Mardin’in Kızıltepe ilçesine bağlı Gökçe beldesi birkaç gündür Faslı gelinleriyle gündemde. Gökçeli beyler, www.habibti.com sitesinden tanıştıkları Faslı kadınları kuma olarak getiriyor. Oturma izinlerini alabilmek için ilk eşlerini boşayıp onlarla resmi nikah kıysalar da bütün eşler aynı evin içinde yaşamaya devam ediyor.
Adnan Avuka ile birlikte Mardin’den Gökçe’ye doğru yola çıkıyoruz. Zifiri bir karanlıkta yolu bulamıyoruz, önümüzdeki motoru selektörle durdurup soruyoruz “Gökçe’ye nasıl gidilir?” “Biz de oraya düğüne gidiyoruz” diyorlar, biri bizim arabaya biniyor. Düğünü duyunca gözlerim parlıyor, ya gelin Faslıysa? “Düğün kimin?” diye soruyorum. “Bilmem” diyor, “Ben sazcıyım.”

Önce konuşmak istemediler
Beldeye girer girmez gelen davul zurna seslerinden düğünün yerini tespit ediyoruz. Bir bakkala giriyoruz:
“Burada Faslı gelinler varmış.”
“Yok öyle bir şey.”
“Nasıl yok, 30 kişi var diyorlar.”
“Yok, ancak 10 tanedir.”
“E, hani yoktu?”

Gazetecilerden şikâyetçi
Neyse, isteksizce Halit Öncel’in dükkanını gösteriyorlar. Hava karanlık, sokaklarda lamba niyetine hiçbir şey yok, yollar balçık. Bata çıka varıyoruz dükkana.
Yine pek hoş karşılanmıyoruz. Halit Öncel basından çok şikâyetçi. Söylediklerinin yanlış yazıldığını, mağdur olduğunu anlatıyor. Konuşmamakta ısrarlı. Yalvar yakar ikna oluyor, evine gidiyoruz.
Evin yolu da çamur içinde. Kapıda ayakkabılarımızı çıkarıyoruz, bizi bir odaya alıyor Öncel. İçerisi minder dolu, kanepe yok. Öyle de olmak zorunda çünkü evin nüfusu 17, oda sayısı 4.
Yere, halının üstüne oturuyoruz. Dört bir yan üst üste minder ve yorgan. Kenarda televizyon, bilgisayar, duvarda da klima var. Düğünde “sevinenler”in attıkları silah sesleri eşliğinde konuşmaya başlıyoruz.

Uğur Dündar’dan bir ricaları var
Evlerinden çıkarken Halit Öncel özel bir ricada bulunuyor: “Mona ailesini ziyaret etmek istiyor ama uçak bileti alacak paramız yok. Uğur Dündar’a bir söylesen?..” Sözümü durmak için iletiyorum:
“Uğur Bey, Halit Öncel sizden yardım bekler.”

2.5 yaşında çocuğu var
Halit Öncel de, ilk eşi de, ikinci eşi Mona da 39 yaşındalar. İlk eş hasta olan babasının yanına gitmiş, Mona ise bir türlü yanımıza gelmiyor. “Siz kahve yapıyor” diyor. Sonunda Mona kahveler ve 2.5 yaşındaki dünya güzeli oğlu Yunus Emre’yle çıkageliyor. Sadece gözlerini gösteren bir çarşaf içinde...
Arapça, Fransızca, çok az da İngilizce biliyor. Türkçeyi öğrenmek için ilkokul derslerini izlemiş bir süre. Söylenenleri az da olsa anlıyor.
“Çocuğunuz çok güzel, maşallah” diyorum. Cevap Fransızca geliyor: “Merci beaucoup”!
“Memnun musun hayatından?” Bu kez Arapça: “Elhamdürillah.”
Mona’yla Halit Öncel ve Adnan Avuka’nın çevirileriyle anlaşmaya çalışıyoruz. Konuşmaya pek hevesli değil, “Seviyorum” deyip duruyor. Onun yerine eşi konuşuyor.

Suriye’ye gittim alamadım
-  Nasıl oldu da Mona’yla evlendiniz?
Abla ben Mona’yla evlenmeden önce Suriye’ye gittim, Şam’da bir kızla nişanlandım. Tepeden tırnağa kadar çeyizini de aldım. “İki hafta sonra gel, gelini götürebilirsin” dediler. Ama gittiğimde kızın babası vermemek için sorun yarattı.
-  Neden Suriye’ye gittiniz evlenmek için?
Burada bazıları araya giriyor, bırakmıyorlar evlenelim. Köydekiler filan şimdi diyecekler ki “Bu evlidir, kızını nasıl veriyorsun evli adama?”
-  Peki siz neden evliyken evlenmeye gidiyorsunuz?
İlk hanım evin ihtiyacını karşılayamıyordu. Çocukları da çoktur, bakamıyor, yetişemiyor.
-  Onun talebi miydi evlenmeniz?
Yok, hanım nasıl istesin? Hiç kimse istemiyor ki üzerine kuma gelsin. Kabul etmedi önce, ikna ettim.

Önce ‘Bekârım’ dedim
-  Mona’yla tanıştığınız habibti.com sitesini nasıl keşfettiniz?
Elektronik tamircisi bir arkadaşım vardı, onunla beraber internete takılıyorduk. O Suriye’de Arapların bir chat sitesine giriyordu, ben de başladım chat yapmaya. İlk önce Kasablankalı bir kızla tanıştım ama baktım sosyetedir. Bu bölgeye uyum sağlayamaz.
-  Nereden anladınız sosyete olduğunu?
Görüntülü konuşma yapıyorum. Baktım, İstanbul’daki, Bursa’daki kızlar gibidir. Biz köyde ikamet ediyoruz; onlar toza, işe alışık değil. Biz çiftçiyiz, ahırlarda çalışıyoruz. O yüzden vazgeçtim. Mona Meknes’lidir. Onunla da chatte tanıştım, bir ay içinde evlenmeye karar verdim.
-  Evli ve 13 çocuklu olduğunuzu biliyor muydu?
İlk önce söylemedim, bekarım dedim. Baktım kız ciddi, dedim yalan olmasın. Söyleyince “O zaman düşüneyim, annemle babamla konuşayım” dedi. Düşündü taşındı, kararını verdi.
-  O daha önce evlenmiş mi?
Hayır, kızdır abla. Orada kız kısmı erkekten fazladır. 60-70 yaşına kadar evlenmeyen kızlar gördüm. Oradaki erkekler Avrupa’ya gidip çalışıyor, Avrupalı kızlarla evleniyorlar.

Chatte babasından istedim
-  Birbirinizi ilk ne zaman gördünüz?
2007 Nisan’ında tanıştık, aynı yıl 25 Mayıs’ta da Türkiye’ye geldi. Bilet parasını, pasaport, evrak masraflarını karşıladım. Bir de biraz altın, çeyiz aldım.
-  Mona geldiğinde boşanmış mıydınız?
Önce görüntülü chatte babasından istedim, nişanlandık. Hemen avukatla konuştum, 15 gün içinde boşandım.
-  İlk hanım ne yaptı?
Kabul etmedi. Evi, çocukları bıraktı, babasının evine gitti. Ama şimdi kardeş gibiler.
-  Peki Mona bozulmuyor mu evde ikinci bir kadının varlığına?
Bazen oluyor sorunlar. Biraz kıskançlık vardır. Desem yok, yalan olur.
-  İkisiyle de karı-koca mısınız?
Allahın emri neyse onu yapıyoruz. İlk hanımla imam nikahı kaldı. Formalite bir boşanma. Çünkü Türkiye’de ikinci evlilik resmiyette olmuyor. Hem oturma izni için de lazım. İki üç ay önce Türk vatandaşlığı için de başvurduk, bekliyoruz.

On birinci gelin yolda
-  Mona’yla evlendikten sonra ilk hanımdan başka çocuğunuz oldu mu?
Yoldadır. Bir ay sonra doğacak.
-  O site aracılığıyla Gökçe’ye kaç gelin geldi?
On. On birinci de yolda. Biri evlenmek için gitti, ki zaten evlidir, gidip getirecek.
-  Birbirinize tavsiye mi ediyorsunuz?
Ben kesinlikle kimseye tavsiye etmiyorum. Günah olduğunu biliyorum ama mecbur oldum.
-  Ya çocuklarınız da bu siteden Faslı gelin bulursa?
Müsaade etmem, o siteye girmeleri de yasak.
-  Üçüncü eşe niyetiniz var mı peki?
Kesinlikle yok. Artık yeter
7 OCAK 2011/MİLLİYET