Son olarak Ankara'da saldırıya uğrayan 'gazi'ye yönelik olarak kullandığı 'şaklaban' ifadesiyle gündeme gelen Sabah yazarı Engin Ardıç, bugün de Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk'ün ölüm yıl dönümü 10 Kasım'da kullandığı ifadelerle tepki çekti. Seçim sistemlerinden bahsettiği yazısının sonunda Ardıç, "Aaa, bugün 10 Kasım'dı yahu, onu yazacaktık, yer kalmadı... Zarar yok, nasıl olsa bugün beş yüz kişi yazacak ve de hep aynı yazıyı yazacak, oralardan okursunuz" ifadesini kullandı.

Engin Ardıç, 1 Kasım'daki yazısında gazilere hakaret eden ifadeler kullanmıştı. Ankara Adalet Sarayı önünde toplanan bir grup gazi, Ardıç hakkında suç duyurusunda bulunulmuştu.

Ardıç'ın "İnse de kalksa da" başlığıyla yayımlanan yazısı şöyle:

Bir kısım basın eski alışkanlıklarından kurtulamadığı için, ona çok önemli gelen, aslında hiçbir önemi kalmamış bir mesele var: Seçim barajı.
Yüzde on mu kalsın, yüzde beşe mi düşürelim, yok yok yüzde yedi mi uygundur?
"Yüzde üçe insin" diyen de çıktı, "tamamen kalksın" diyen de.
Bunlar "akademik" ya da "demokratik" tartışmalar gibi görünse de, aslında "meclise kapağı atabilme hesaplarından" başka bir şey değildir.
Çünkü iktidar cumhurbaşkanında olacaktır, mecliste değil!
Yüzde 50'den bir tek oy bile fazla alan işi bitirir.
Meclis de kendi yasama işine bakar.
AKP'nin de CHP'nin de bir "baraj sorunu" yoktur ve de olmaz, olabilemez.
Fakat MHP'nin olabilir, Meral Hanım'ın çıkışından sonra... Bahçeli'nin demeçlerinde bu endişe seziliyor... "Baraj sorunumuz yok" diyor tabii, ama olabilecektir... (Hani bunu yazamazdım Koyun Mehmet?)

Zaten MHP barajı geçerse Meral Hanım ve onun basın şakşakçıları havalarını alırlar.
İP'nin, böyle bir sorunu, fena halde olacaktır.
HDP'nin de olacaktır.
Diğer küçük partiler, baraj beşe de düşse üçe de inse, meclise gene giremeyecekler.
Dolayısıyla, bu sorun "temsilden" öte bir önem arz etmiyor.
Kıymet-i harbiyesi yok yani.
Örneğin, tut ki bir-iki sosyalist meclise girdi, bunun kime ne faydası vardır? (Ufuk Uras tek başına bunu başarmıştı, kendisine "kıyak emeklilik" sağlamaktan öte bir yararı olmadı.)
Meclis "parçalı" da olsa, "monolitik" bir görünüm de arz etse, sonuç değişmez.
Yani, baraj meselesi belirleyici değildir, tartışan "kendi istikbal endişesiyle" tartışır ancak.
Ama MHP'nin oylarını kırıp Meral Hanım'ı ve birkaç adamını ille meclise sokmak için çırpınan "Doğan ve Demirören ihvanı" açısından önemli...
***
Haa, bakınız, "eski sistem" geçerli olsaydı, meclise kimin kaç oyla, kaç koltukla girebileceği elbette anlamlı ve önemli olurdu, eskiden hep olduğu gibi.
Çünkü hükümet mecliste kurulacaktı, koltuk sayısı belirleyici olacaktı, "güvenoyu" diye bir şey vardı...
Artık yok.
Başbakan diye birisi de yok.
Koalisyon mümkün değil. Bir çeşit koalisyonu, ancak cumhurbaşkanı isterse, uygun bulursa, yararlı görürse, kendi hükümeti içinde yapar.
Mecliste grup kursan da olur kurmasan da. İster 19 koltuğa yerleş isterse bu sayı 21 olsun, farketmez.
600 üyeli mecliste 299 olsa da farketmez.
***
Aaa, bugün 10 Kasım'dı yahu, onu yazacaktık, yer kalmadı...
Zarar yok, nasıl olsa bugün beş yüz kişi yazacak ve de hep aynı yazıyı yazacak, oralardan okursunuz.