Erez Kapısı’ndan geçtik

MAVİ Marmara’nın kıyılarına ulaşmak isterken uğruna baskın yediği Gazze’ye girişimizin anahtarı İsrail hükümetinin basın ofisinden çıkan kartlardı. 3 günlük bekleyişten sonra kartlarımıza ulaşır ulaşmaz Gazze’ye sadece 1 saat uzaklıktaki Tel Aviv’den bir taksiyle başladı yolculuğumuz. Gazze’ye giren tek kapı olan Erez geçişine vardığımızda her şey hâlâ son derece İsrail’di, dışarıdan modern bir havalimanı görüntüsü veren istasyondan çıkış yapan Filistinli aileler dışında. İsrail tarafındaki kontroller sandığımızdan daha hızlı tamamlandı. Sebati Karakurt, henüz pasaport kontrolündeyken bir an önce bizi bekleyen şoföre ulaşmak için tek başıma mavi zemin üzerine sarı karakterle yazılmış ‘Gaza’ okunu takip ederek dışarı çıktım. Ancak artık Filistin’deyim sandığım yerin hâlâ İsrail tarafı olduğunu döner kapının hemen önünde bekleyen hamalın “2 kilometre yürüyeceksiniz. Yardım ister misiniz” sözleri üzerine anladım. Her metrekaresi kamera ile takip edilen geçiş koridorunda güm güm yankılanan sesler “Gazze’ye hoş geldiniz” diyordu. Sebati’yle 500 metre daha yürüdük, çıkışa doğru karşıdan bavullarıyla gelen tek tük Filistinli gördük. Issızlığın ortasında yapayalnız değildik artık ama hapishane duygusu yaşatan tünelden çıktığımızda dünya tamamen değişti. Bizi Gazze’ye ulaştıran o açık hava tüneli aslında sanki zaman tüneliydi. 

İHH’nin dikiş kursu

GAZZE filosunun organizatörü İHH’nin popülaritesi Mavi Marmara baskınından sonra neredeyse yerel siyasi aktörlerle yarışacak kadar artmış. Gazze Şeridi’ni sıkça ziyaret eden Batılı sivil toplum kuruluşları ve gazeteciler bile “İHH Genel Merkezi neredeyse fahri Türk konsolosluğu gibi çalışıyor” benzetmesi yapıyor. İHH’nin Gazze temsilcisi Mehmet Kaya, bu benzetme karşısında tebessüm ederken, “Buradaki insanların hepsi Kudüs’teki konsolosluğumuza ulaşamıyor, biz de nasıl ulaşacaklarını göstermeye çalışıyoruz” diyor. Kaya, Hamas’la yakın bağlarını sorduğumuzda şu yanıtı veriyor: “Biz Filistin halkı için buradayız. Burada iş yapmak için Gazze’deki otoriteye uymak zorundayız.”
Gazze’deki ofisini Ocak 2009’da açan İHH, İsrail’in son saldırısında bombalanan evleri, apartmanları onarıyor. Mehmet Kaya, Mavi Marmara’da İsrail’in el koyduğu demir, çimento, jeneratörün de bu tür faaliyetler için getirildiğini savunuyor. İsrail bunları teslim etmedikçe çocuk maması, ilaç ve kıyafetin konulduğu 30 kamyonu kabul etmeyeceklerini vurguluyor. İHH’nın sosyal yaşama yönelik faaliyetlerinden faydalananların başında Filistinli kadınlar var. Gazze Şeridi’ndeki 5 merkezde açılan dikiş nakış kurslarına katılan Filistinli kadınlar arasında yaşı 60 olanlar da var, 15 olanlar da. Dikiş nakış öğrendikten sonra kalabalık ailelerinin bütçesine katkı yapmak hevesindeler. Zira Gazze’de geçim erkeklerin kuvvetinden geçiyor. Abluka birçok şey gibi yeni iş olanaklarına da pek imkan tanımıyor. Erkekler hep devlet memuru, ortalama maaş 2000 şekel. (yaklaşık 500 dolar) Kurşunlanmış binaların arasından yeni evler, apartmanlar çıkıyor pıtrak gibi. Sahile yakın 3 oda bir salon ev sahibi olmak için keseyi 50 bin dolardan açmak gerekiyor. 

Yetimlere bağış

İHH’nin Gazze temsilcisi Mehmet Kaya, Filistin’deki diğer güç odakları ile bir sorunları olmadığını belirtirken de bulunduğu töreni örnek gösteriyor. İHH’nin de katıldığı etkinlikte Gazze’de yaşayan 350 yetime 30’ar Euro bağış dağıtılıyor. Organizasyonu asıl düzenleyenler ise İslami Cihad ve El Fetih.(HÜRRİYET)