Yeni rolünüzden konuşalım isterseniz. Teklif nasıl geldi?      
            
Zannediyorum yaz ortalarıydı. Diziye yeni bir karakterin gireceğini, bunun için de görüşmek istediklerini söylediler. Başrolde oynayan Ekin Türkmen arkadaşımız diziden ayrılıyormuş. Onun yerine yeni bir karakter, yeni bir yüz istemişler ve bana teklif ettiler. Ben de keyifle kabul ettim. Çünkü bu zamana kadar oynadığım roller hep birbirinden farklıydı. Bana teklif edilen bu rol de diğer oynadığım karakterlerden farklıydı ve kabul ettim. Ayrıca başarılı bir yapım olduğu için tekliflerini geri çevirmedim.

Aslında yola tiyatrocu olarak çıktınız. Televizyon dizileri nasıl başladı?            
               
Ben çocukken Şehir Tiyatroları’nın çocuk eğitim sınavına girmiştim. Sekiz yaşından beri İstanbul Büyükşehir Belediyesi Çocuk Tiyatroları’nda yevmiyeli oyuncu olarak görev alıyorum. Daha sonra İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuarı’nın sınavına girdim, kazandım ve oradan mezunum. Dizi serüvenimse işte bu yıllarda, üniversite sıralarında başladı. İlk oyuculuk deneyimim bir dizide, küçücük bir roldü. Osman Yağmurdereli’nin, ‘Çaylak’ adlı dizisiydi. Sonra ‘Sultan Makamı’ başladı. Böylelikle üniversite yıllarında da televizyon dizilerine girmiş oldum.

Şöhreti yakalamak, üne sahip olmak nasıl bir duygu?                          
                
Ben o kadar ünlü olduğumu düşünmüyorum.

Ama buradayız ve sohbet ediyoruz değil mi? Sonuçta objektiflerin size sırtını dönmediği ve insanların tanıdığı birisiniz.  

Teşekkür ederim. Bunu iltifat olarak alıyorum. Evet, bir ilgi tabiî ki var. Fakat söylediğim gibi objektiflerin eğilme konusu; hiç öyle bir şey yaşamadım, inşallah da yaşamam. O yüzden o kadar ünlü değilim dedim. Bir yerde tercih meselesi... Neyin ne kadar ileri gitmesi size bağlı. Çok da göz önünde olmayan bir insanım. Gece hayatım yok zaten. Bunu başka bir şey veya birileri için söylemiyorum. İnsanlar tabiî ki gece dışarı çıkabilir. Bu bir yaşam tarzı… Bazen istem dışı olabiliyor olaylar. Kameraların bazen arkadaşlarımın burunlarına kadar girdiğini biliyorum. Bu benim çok tercih ettiğim bir taraf değil. Ben aileci, evcil, dolmuşa da binen, otobüse binip pazara giden biriyim. Bunları hala yaparım ve çok da severek yaparım ayrıca. Bunları soyutlanmadığımı anlatmak için söylüyorum. Bunlar normal ve olması gereken şeyler. Tabiî ki pazara gideceksin, tabiî ki dolmuşa bineceksin. Diyeceğim o ki ben hayatın bu tarafındayım.