İşte Özay’ın mektubu

Özgürlüğüme veda edeli yaklaşık iki ay oluyor. Fiziksel anlamda kısıtlanmış olsam da, düşünsel anlamda hiç olmadığım kadar özgürüm. Burada düşünmeye o kadar çok zamanım oluyor ki. Her şeyi düşünüyor, tartıyor, gözlemliyor, soruyor ve sorguluyorum. Kendi doğrularımı ve yanlışlarımı da değerlendiriyorum. Yaşamım boyunca her şeyin açıklaması olmuştur bende. Elbette zamanı gelince tüm doğrular ortaya çıkacak, adalet yerini bulacaktır. Buna tüm yüreğimle inanıyorum. Hepimizin hayatında inişler ve çıkışların olması çok normal. Sonuçta her şey insanlar için. İnsan olmak, iki kol, iki bacak sahibi olmak değil, yürek ve beyin işidir. Yaşadığımız süre içerisinde yeri gelmiş yüreğimize kilit vurmuş, beynimize hükmedememişizdir. Yeri geldiğinde ise, beynimize hükmetmiş, yüreğimizi dizginleyememişizdir.

Ben cezaevine girdikten sonra, basında yer alan birçok haber beni derinden etkilemiştir. Ya da meydanı boş bulup da yalan yanlış yargılarda bulunan insanlar yaralamıştır haliyle. Fakat acı çektikçe güçlendiğimi fark ettim. Acının olmadığı bir hayatı yaşanmamış sayarım. Burada acılarıma acı katsam da, ruhumun da beslendiğinin farkına vardım. Ruhumu acıyla besledim. Nice insanlar tanıdım, dertleştim, içlerini döktüler, kendilerini anlattılar bana. Herkesin yükü kendine ağırdır. Dört duvar arasında olmak demek, suçlu olmak demek değildir. Kimini hayat şartları bir noktaya getirmiş, kimi namus davasına kendini yakmış, kimi sevdiğine kaçmış, kimi bile bile kendini ateşe atmış. Özgürlüğüme kavuştuğum zaman tüm bunları bir bir anlatır kendimi daha iyi bir biçimde ifade ederim. İki satır cümlelerle anlatılmıyor bazı şeyler.

MEKTUPLARI KİTAPTA TOPLAYACAĞIM

Selamlarınızı alıyorum, ilginize teşekkür ederim. Ayrıca sizin aracılığınızla beni yalnız bırakmayan tüm sevenlerime sevgilerimi, selamlarımı iletirim. Her gün yüzlerce mektup alıyorum, Türkiye’nin dört bir yanından. Ayrıca yurtdışından gurbetçilerimiz de beni yalnız bırakmıyorlar sağ olsunlar. Yine sizin aracılığınızla tüm kader mahkûmlarına selam olsun. Hemen hemen bütün cezaevlerinden mektuplar geliyor, fakat cevap veremiyorum. Çünkü dediğim gibi yüzlerce var. Ama çıktığım zaman izinleri olursa tüm mektupları bir kitapta toplamak istiyorum. Sakın yanlış anlaşılmasın, ticari bir amaç güderek düşünmüyorum böyle bir şeyi. Sadece onların da sesi olmak istiyorum. Çemberin içinde olmakla, dışında kalmak farklıdır.

Sağlık durumum gayet iyi. Geldiğim günden beri Yabancılar Koğuşu’nda kalıyorum. Dünyanın birçok ülkesinden arkadaşlar var burada. Basında yazıldığı gibi karantinada kalmadım veya başka koğuşlarda. Herkesle ilişkilerim çok iyi. Görevliler de işlerini gayet güzel yapıyor. Müdürümüz, doktorumuz, bütün personel, herkes için elinden geleni yapıyorlar. Ben geldikten sonra spor yaparken ayak bileğim burkuldu ve üzerine düştüm, ayağım kırıldı. Alçıya alındı. Bununla ilgili bile bazı gazeteler yanlış ve şaibeli haberler yaptılar. Onlara da hak veriyor, anlayışla karşılıyorum. Alçımı burada kendim çıkardım. Bir kovaya sıcak su koydum, 1 saat beklettim. İki Azeri arkadaş da yardımcı oldular sağ olsunlar, açtık alçıyı. Şimdi rahatça volta atabiliyorum :)

BU SINAVI BAŞARIYLA GEÇECEĞİM

Sürekli yazıyorum. Sayfalar dolusu yazılar yazdım. Her gün bütün gazeteleri, köşe yazılarını takip ediyorum. İlgimi çeken tüm yazı, haber ve makaleleri kesip biriktiriyorum. Onlardan da bir derleme yapmak gibi bir düşüncem var. Türkiye ve dünyada gelişen olaylar, çelişkiler ve vesaire... Burası bir okul, büyük bir sınav veriyor insan. Bu sınavı başarıyla geçeceğime inanıyorum. Sabretmeyi, dayanmayı, mücadele etmeyi daha çok öğrendim. Kendimi geliştirmek için uğraşıyorum.

Uçsuz bucaksız denizlerde olmak vardı şimdi

Tüm yasakların delindiği, arsız, umarsız, vurdum duymaz

Bir gecede, en kederli bir türküde, sessizce

Pupa yelken gitmek vardı şimdi

Ay ışığı yol yapmalıydı geceye

Teknenin en ucunda oturmalıydım

Hayallere dalmalı

Güneşli yarınlara yelken açmalıydım

Bir duble rakı olmalıydı elimde

Yosun kokusuyla

Çektiğim sigaranın dumanı

Karışmalıydı

Haykırmalıydım dağlara

Duyan duymalı

Duymayana duyan duyurmalıydı

Tüm sevdalarımı

Özgürlüğün tadıyla

Kadehteki rakının tadı kardeş olmalıydı

Paylaşmalıydım

Denizle, dağlarla ay ışığının yaptığı yolla

Yüreğimdeki sızıyı

Kardeş etmeliydim onları da

Onlar kardeş oldukça

Ben çoğalmalıydım şimdi

Sonra

Issız bir yerde demir atmalıydım

Gecenin karanlığında

Yıldızlar göz kırpmalıydı

Sarhoş olana dek içmeli

İçtikçe

Kusmalıydım...

Kustuğum

Kin değil

Nefret değil

Öfke değil

Yalnızlığım olmalıydı

Yalnızlığımı kusunca

Çoğalmalıydım yine

Bir limana yanaşmalı

Beni bekleyen babamı almalıydım

Yanında anam olmalıydı

Birlikte devam etmeliydik yola

Onlara da birer duble rakı koymalıydım şimdi

Kadehleri tokuşturmalı

Sevdalara içmeliydik

Sonra bir ezgi dolanmalıydı dilimize

Bıkmadan

Usanmadan söylemeliydik

Kadehleri bir bir devirmeli

Bu kez

Özgürlüğe içmeliydik...

Özgür olmak vardı şimdi

Kuşlar kadar özgür

Kuşlar teknenin kaptanı olmalıydı

Türküleri katmalıydık onlara da

Bizimle şakımalılardı...

Anam,

Babam,

Ben

Ve çoğalttıklarımız

Gitmeliydik o gece

Bağıra bağıra!

Ama sessizce uzaklaşmalıydık

Bitmeyen bir yolculuk olmalıydı

Özgürlüğe uzanan bir yolculuk adı

Şimdi Kuşlar kadar özgür olmak vardı 

Koğuş sorumlusuyum

Bu arada koğuş sorumlusu oldum. Arkadaşlar sağolsunlar beni istediler. Burası çok sosyal bir cezaevi. Hemen her hafta bir faaliyet düzenleniyor. Ben de sosyal, kültürel ve sportif alanlarda çalışmalar yapmak istiyorum. Geçenlerde konferans salonuna bir sanatçı geldi. Tüm tutuklular, benim sevdiğim şarkıyı; "Aldırma Gönül"ü söyledik hep bir ağızdan. Duygular karmakarışık burada. Kimi sessizce ağlıyor tenhalarda, kimi haykırıyor kederinden avlunun ortasında... Diyorum ya tüm duygular aynı anda yaşanıyor. Ruhumu besliyorum dostum, bu dört duvar arasında... Sabrediyorum... Tüm sevenlerime ve kader mahkûmlarına sabır diliyorum. Beni merak etmeyin, güneşli yarınlar yakındır. 

Sevgilerimle Tuğba Özay Paşakapı Cezaevi

kelebek