Fransa’ya 2000 yılında gelen ve 8 yıldır burada yaşayan çarşaflı bir kadının vatandaşlık başvurusu ülkeyi karıştırdı. 3 çocuğunu Fransa’da doğuran, ana dili gibi Fransızca konuşan Feyza adlı kadın yasal tüm şartları yerine getirdiğini savunarak Fransa vatandaşlığı için başvuruda bulundu. Ancak yapılan mülakat sırasında laiklik ve demokrasi gibi kavramların anlamını bilmediği, günlük hayatında da kocasının sözünden dışarı çıkmadığı belirlendi ve başvurusu “Fransız toplumuna yeterince entegre olamadığı” gerekçesiyle reddedildi.

Radikal İslam’ın simgesi

32 yaşındaki kadın, “Çarşaf din özgürlüğümdür” diyerek dava açtı. Ancak sonuç değişmeyince olay Fransız yüksek mahkemesine taşındı. Yüksek mahkeme de “Radikal İslam’ın simgesi çarşafı giyen Feyza Fransız değerlerine aykırı yaşantısı nedeniyle vatandaş olamaz” sonucuna vardı. Konuyu kapağına taşıyan Liberation “Laiklik ve İslam’ın uyuşmadığı bir kez daha kanıtlandı” yorumunu yaptı. Gazeteye konuşan hukukçu Daniele Lochak, “Kararın gerekçesi çok garip. O zaman kocasından dayak yiyen Fransız kadınları vatandaşlıktan atmak gerek” dedi.

“İslam yeniden tartışmaya açıldı”

Le Monde gazetesi başyazısını çarşaf gerilimine ayırdı. Laik Fransız sisteminde dinlerin özellikle de İslam’ın yerinin tekrar tartışmaya açıldığı belirtilen yazıda şu ifadeler yer aldı: Yüksek Mahkeme’nin kararı 2004 yılında liselerde türbanı yasaklayan hukuk anlayışıyla aynı çizgide. Mahkemeye göre çarşaf basit bir dini seçim ya da vicdan özgürlüğünün getirdiği bir hak olarak değerlendirilemez. Tersine en militan radikaller için bir sembol. Kim mahkemenin kararında haksız olduğunu söyleyebilir ki?

Sarkozy yasası ile sistem değişti

FransIz Medeni Kanunu’nun 21 ve 22’nci maddelerine göre bir Fransızla evli olan herkes 2 yılın sonunda vatandaşlığa hak kazanıyor. En önemli şart Fransız toplumuna entegre olduğunu kanıtlaması ve Fransızca’ya hakim olması. 2003 yılında çıkan ve kamuoyunda “Sarkozy Yasası” olarak bilinen yasa “Fransa vatandaşlığının getirdiği hak ve ödevleri bilme” zorunluluğu da getiriyor.