Çankaya yokuşu...

Cumhuriyet tarihinde, çok partili hayatta bir ilk gerçekleşiyor.

Cumhurbaşkanı ilk kez halk tarafından seçilecek.

Adaylar belli.

AKP'den Başbakan ve partinin genel başkanı Recep Tayyip

Erdoğan, kısaca RTE, CHP ve MHP'nin çatı adayı Ekmeleddin

İhsanoğlu, kısaca “Ekmel Bey” ve Kürtlerin adayı HDP

Eşbaşkanı Selahattin Demirtaş, kısacası Selo !!!

Ortada üç aday görünse de biliniyor ki, AKP'nin adayı oyuna çok

avantajlı durumda başlıyor.

Bundan kimsenin kuşkusu yok.

Avantajlarından biri, Başbakan olarak seçime girdiğinde devlet

olanaklarının kullanılacağı iddiası.

Bu nedenle “başbakanlık” sıfatının geride bırakılması, yani bu

makamdan istifa etmesi isteniyor.

Çatı adayını ortaya çıkaran partiler ve sözcüleri şimdi yeri göğü

inletiyorlar : “Çankaya'ya çıkmana herkes garanti bakıyor ama

hiç olmazsa eşit bir yarış olsun, sımsıkı sarıldığın başbakanlık

koltuğunu bırak” diyorlar.

Aslında tartışılmayacak bir sorun değil.

Neticede bunda da bir ilk yaşanıyor.

Her ne kadar AKP sözcüleri geçmişteki tüm seçimleri yerel ve

genel seçimleri örnek verip “Ne zaman ve hangi başbakan istifa

etmiş ki, bu seçimde istifa etsin” diyorlar

Örnek doğru ama Cumhurbaşkanının halk tarafından seçilmesi bir

ilk. Geride kalmış bir örnek yok.

İki şey yapılabilir.

AKP bir şekilde ve kısa bir süre için Erdoğan'ın çekilip seçime

gireceğini açıklayabilir.

İkincisi şu anki görüşünde israr eder :”Seçim yasakları ve

yürürlükteki yasalara uyularak seçim yapılacaktır” der ve

Erdoğan maça 2­0- 0 önde girer.

Neden 2­0 ?

Birincisi Başbakan sıfatının olması halk için

önemli...Söyleyecekleri, vaat edecekleri şeyler, çözecekleri

sorunları anlatması daha anlam kazanabilir.

İkincisi mevcut olan durum,yani yerel seçimlerden henüz çıkan

bir siyasi kimlik ve aldığı oy oranı yüzde 43 cıvarında.

Ekmel bey, Erdoğan'dan sonra en güçlü aday ama hiç bir siyasi

deneyimi yok. Yol yordam bilmez ama öğrenecek. Halkla birebir

görüşmesi olmamış ama olacak. Siyasetci değil üstelik.

Bir çok açıdan dezavantajlı.

Ama “neden olmasın?” sorusu her zaman gündemde yerini

muhafaza edebilir.

Çankaya yokuşu dik.

Çankaya için “864 rakımlı tepe” denir yıllardır.

Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Demirel'in yakıştırmasıdır bu deyim.

Sekizinci Cumhurbaşkanı rahmetli Turgut Özal için adını

zikretmeden söylediği “ 864 rakımlı tepedeki zat” cümlesinden

mülhem bir yakıştırma.

Nedeni ise 11. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün “Ben tesbit

ettirdim, Çanakaya 1071 metre.

Yani “1071 rakımlı tepe” diye yeni bir kavram geliştirmekten geri

kalmadı.

Gül'ün yakıştırması gerçek ise, bu durumda zamanlama

bakımından (1071 Malazgirt Meydan Savaşı) manidar (!)

görünüyor.

Her ne hal ise Çankaya yokuşu oldukça dik.

Ben 1993­ 2004 yılları arasında Çankaya çevresinde yürüyüş

yapmıştım. 5 kilometreye yakın mesafe boyunca her sabah

erkenden tempolu yürüdüm.

Bana iyi gelmişti. Hem kalp damarlarıma yararlı olan kardio

sistemimi güçlendirmiş, hem de kilo vermiştim.

Oysa aynı dönemlerde Çankaya'nın sakinleri olan Özal ve

Demirel kilo almışlardı.

Hatta rahmetli Özal'a bir süre “Çankaya'nın şişmanı” yakıştırması

yapılmış ve dillerden düşmemişti.

Özetle, Çankaya yarışı başlıyor.