Gebze İlçesi’nde 1993 yılında rahatsızlanan ve 2 yıl sonrada böbreğinin biri iflas eden evli, 1 çocuk babası 35 yaşındaki Erkan Morkoç İstanbul Cerrahpaşa Hastanesi’nde 11 yıl boyunca tedavi gördü. 6 ay boyunca da aralıksız diyaliz makinesine giren Erkan Morkoç’un durumuna üzülen babası 70 yaşındaki İsmail Morkoç böbreğinin birini oğluna verdi. Erkan Morkoç eski sağlığına kavuştu, Gebze’de özel bir şirkette iş bulup, çalışmaya başladı.

BU HAYATI BABAMA BORÇLUYUM

Tedavi gördüğü günler içersinde çok acılar çektiğini söyleyen Erkan Morkoç hayatını babası ile ailesine borçlu olduğunu söyledi. 6 ay boyunca diyalize girdiğini söyleyen Erkan Morkoç, şunları söyledi: “Damarlarımda sorun oluştuğu için dialize girmek beni inanılmaz rahatsız ediyordu. Babamla doku uyuşması olduğu saptanınca babam böbreğinin birini bana verdi. 13 yıl oldu ameliyat olalı. Sağlım çok iyi ve bu hayatı babama ve aileme borçluyum. Organ bağışı Türkiye’de yok denecek kadar az. İnsanlar bu konuda daha duyarlı olurlarsa birçok insanın hayatı kurtulur. Organ nakilleriyle insanlar yeniden hayata dönüyor.” Oğlunu eski sağlığına kavuşmasının mutluluğunu yaşadığını söyleyen baba İsmail Morkoç, “Oğlumun sağlık durumu şuanda çok iyi. Rahatça gezip dolaşıyor ve işine gidebiliyor. Eğer çocuklarında organ rahatsızlığı olan aileler varsa çekinmeden çocuklarına organlarını bağışlasınlar. Korkulacak hiçbirşey yok” dedi.

ANNEDEN DE KIZINA İKİNCİ HAYAT

Ailenin en küçük ferdi olan 24 yaşındaki Hülya Morkoç da 1.5 yıl önce ağabeyi gibi bir böbreğini kaybetti. Diyaliz tedavisi gören Hülya Markoç'a annesi 60 yaşındaki Bedriye Morkoç 3 ay önce başarılı bir ameliyatla böbreğini verdi. Sağlık durumu gün geçtikçe iyileşen Hüyla Markoç tedavi masrafları nedeniyle ailesine yük olduğuğu için sadece çalışıp para kazanabileceği bir iş istediğini söyledi. Kimseden maddi bir beklentisi olmadığını söyleyen Hülya Morkoç, “Rahatsızlanınca arkadaşlarımla doğru düzgün gezemiyordum bile. Şimdi eski sağlığıma kavuşmaya başladım. Hastaneye kontrollere gidiyorum. Toplu taşım araçlarına binmem sakıncalı. Bir süre daha kalabalık ortamlardan uzak durmam gerekiyor. Bu nedenle de hastaneye kontrollere taksiyle gidiyorum. Aileme yük olmak istemiyorum. Kimseden birşey istemiyorum. Sadece iş istiyorum” diye konuştu.

Kızı diyaliz tedavisi gördüğünde kendisinin daha fazla acı çektiğini söyleyen Bedriye Morkoç böbreğini kızına verince kızının eski günlerde olduğu gibi yüzünün gülmeye başladığını söyledi. Kızını diyaliz makinesine takılı görünce çok üzüldüğünü söyleyen anne Bedriye Morkoç, “Kızımdan çok ben acı çekiyordum. Böbreğimi verdim ve iyileşti. Şimdi ailece çok mutluyuz. Benim durumumda olan insanlar mutlaka böbreklerini versinler. Hiçbir sorun yaratmıyor.”(MİLLİYET)