- Gerçek yaşamda buldunuz mu aradığınızı?
Sanırım hayır. Yani tavana vurduysa bile, sonradan düştü.

—Çemberimde Gül Oya'da çok naif, baskılardan bunalmış, aşka da güvenemeyen bir kızı, Zarife'yi oynuyordunuz? Siz nasılsınız?
Ben de öyleyim aslında. Çok inanmak, çok güvenmek isteyen biriyim. Aşk, benim için hayatımın en önemli noktası. Parayla, işle ilgili yetinecek bir noktam vardır; ama aşk konusunda yetinmem. Bir şey ya vardır, ya yoktur. Olacaksa da tam olmalıdır. En üst seviyede yaşayamazsam, bilerek öldürürüm o aşkı. Aşıksam, ama doymuyorsam tüketirim. Beş duyu organımla hissedilmek ve sevilmek isterim. Eksik hissedersem, mutsuz olmaya başlıyorum. Sanki bilerek karşımdaki insanı tüketmeye ve yormaya başlıyorum.

- Sizce, aşkı tüm duyu organlarıyla hissettirebilecek bir erkek kaldı mı?
Evet. Kalmadı. Yaşatmadıkları noktada ben yokum zaten.

- Tüketme aşamasına gelmeden nasıl yaşıyorsunuz ya da neler yaşattılar şimdiye kadar?
Benim ilişkilerim genelde şu şekilde gelişiyor: Karşımdaki adam yaklaştıkça, ben de yaklaşıyorum. Ama iki adım uzaklaşırsa, ben on adım uzaklaşıyorum. Beraber olduğum insanların anlattıklarına göre, ben diğer kadınlardan daha fazla şey bekliyorum erkeklerden. Israrlıyım bu konuda. Şimdiye kadar bir erkeğe hiç teklif yapmadım. Benim için erkek ve kadının yeri ayrıdır. Uniseks olmak bana göre değil. Ne kadar istesem bile teklif eden ben olmam. Neyse, bir şekilde ilişki başlıyor ve bir noktaya geldiğinde erkek duruveriyor. O durduktan sonra, "Hadi" şeklinde canlandırma çalışmalarım oluyor. Ama baktım ki hiçbir şey değişmiyor, ben gidiyorum. Bu kararı verdiğim zaman da adam tam istediğim gibi bir formatta karşıma geliyor.

<
Tempo Dergisi