ARADA bir ‘Şenlik başladı mı?’ diye camdan bakıyorum.
Çünkü her an ‘zafer şenlikleri’ başlayabilir. AB müzakerelerinin nasıl sonuçlandığı, sonucunun neler olacağı, neler olup bittiği önemli değildir.
Ne çıkarsa çıksın, ben biliyorum o ‘zafer’dir.
Camdan bakıyorum.
İşaret geldi, gelecek.
Havai fişekler hazır, davulcunun tokmağı havada, o yalaka televizyona çıkıp ‘Sayın Başbakan’ın büyük zaferi’ demek için tuvaletlerin orda bekliyor.
*
Bu yazıyı yazdığım saatlerde henüz AB müzakerelerinden bir sonuç çıkmış değil.
Ama ben müzakerelerden ne sonuç çıkarsa çıksın, hatta sonuç çıksın ya da çıkmasın, onun ‘zafer’ olacağını bilirim.
Çünkü şimdiye kadar Tayyip Erdoğan ve arkadaşlarının ‘zafer’ olmayan bir şey yaptıklarını görmüş değilim.
Bakın; Türkiye iki gündür yerden yere vuruluyor. Bir sürü yeni yaptırım, dayatma, tuzak konuldu önümüze.
Pekiiii...
O 17 Aralık’taki ‘zafer şenlikleri’ neydi?

Kızılay Meydanı’nda patlatılan havai fişekler, davul-zurna, otobüsün üzerinde ‘AB fatihi’ diye karşılanan Başbakan...

Televizyonlarda sabahlara kadar süren kutlamalar...

Son birkaç gündür olanlara bakıyorsanız, o gün kutlananın neyin ‘zaferi’ olduğunu artık anlamışsınızdır.

O gün kutlanan ‘zaferin’ ne kadar uyduruk, ne kadar abartılı ve ne kadar içi boş olduğunu...

*

Yine ‘zafer’ bekliyoruz.

Bu saatte müzakerelerden nasıl bir sonuç çıkacağını bilmiyorum ama ‘zafer’ çıkacağını biliyorum.

Ha bugün, ha yarın...

Zafer kaçınılmazdır.

Eminim havai fişekler hazır, davulcunun tokmağı havada, yalaka arkadaş televizyona çıkıp ‘Sayın Başbakan’ın zaferi...’ demek için kravatını düzeltip duruyor, editörler ‘Zafer...’ başlıklarını hazırladılar.

Bence siz de ‘zaferi’ kutlayın.

‘Bu neyin zaferi?’ derseniz.

Bir tek o belli değil.