Ruhat Mengi [email protected]

Avrupa ve Amerika’nın neredeyse kendi ülkelerinin siyasetiymiş gibi içine düştüğü, gazete ve dergilerinin de iktidara TARAF gazetelerin (yoksa iktidar gazeteleri daha mı doğru) yazdıklarını aynen tekrarladığı bir dönemden geçiyor Türkiye...

Oynanan oyunların haddi hesabı yok. Aslında istenen oy alındığı takdirde bu oyunların oynanacağını 22 Temmuz seçimleri öncesinde tahmin etmek hiç de zor değildi, gidiş açıkça görülüyordu ama maalesef (Daha önce aynı yollardan geçmiş diğer ülkelerde olduğu gibi) çoğunluk tarafından farkedilemedi.

İnsanlar din ile, inanç ile aldatılırsa, bir yandan da demokrasinin etkilenmeyeceğine inandırılırsa aldanan kesimler kalabalık oluyor. Bir yandan kadının devlet alanlarında da türban takması için, sözüm ona ‘türban hakkı’ için çalışanların açıkça erkeğin “çok eşliliğini” savunması, kadınları erkeğin kölesi gibi gösteren uydurma hadislerin Meclis’te dağıtılması, kadın erkek parklarının bile ayrılması, harem selamlık toplantılar, küçücük çocukları tesettüre sokmalar gibi işaretler bile yeterli olmayabiliyor.

Türkiye’de düşünce ve ifade özgürlüğü kadar insan haklarıyla da hiç çekinmeden ve kolaylıkla oynanabileceği son günlerde yaşanan olaylarla artık en dikkatsiz gözden bile kaçamayacak duruma gelmiştir.

Neyle suçlandığını bilmeyen insanlar gözaltına alınarak, AKP’den kısa süre önce ayrılmış eski milletvekilleri bile suçlu ilan edilerek, muhalefet yapan herkese göz dağı verecek şekilde yaratılan korku atmosferi diğer ülkelere ve o ülkelerin basınına gerekli mesajı verdiği gibi, Türkiye’de “bu gidişe dur diyecek” herkesin ve her kurumun bertaraf edileceğini bundan daha açık gösteremezdi.

Doğrusu sahnelenen eser son derece detaylı, son derece ustaca planlanmış gibi görünüyor. Elde olan büyük medya kesimi en gözü kara şekilde, yapılan tüm hukuksuzlukları, yanlışları doğruya çevirirken tarafsız, daha doğrusu rejimden yana taraf olan medya kesiminin sindirilmesi için her yol deneniyor.

Bunlar tamamlanırken bir röportajında “Sakallı, bıyıklı birini işe almam” diyen ünlü işadamı Rahmi Koç da unutulmuyor ve kendisine karşı olan veya eleştirenleri bile silindir gibi ezmekten çekinmeyen Başbakan ona da sert bir cevap veriyor:

Neymiş, bu “ilkel bir anlayış”mış, siyaset karşı düşüncede olanları da korumayı gerektirirmiş.

Eh, bunu duyup da “Bakın şu konuşana” demez misiniz?

Fişleyen iktidar

Bırakın Rahmi Koç’un tamamen bir iş disiplininden söz ediyor olmasını ve işverenin elbette kendi işyerlerinde bu tür kuralları uygulama hakkı olmasını (ki Avrupa’da, Amerika’da da resmi ve özel işyerlerinin çok sıkı kuralları vardır ve çalışanlar aynen uymak zorundadır) Meclis’te kadın milletvekillerinin, geçmişte yapılan tüm itirazlara, tekliflere rağmen pantolon veya diz üstü etek giyemediklerini bilmiyor mu?

Toplumu “Gölgelerle korkutulmaya çalışılan bir toplum olmaktan kurtardık” diyen, demokrasiden dem vuran Başbakan toplumun en çok şu anda korkmakta olduğunu görmüyor mu?

“Emekli bir orgeneralin ofisinden fişleme kayıtları çıktı” diyenler bu iktidar partisinin grup toplantılarında “medyayı (bizden-bizden değil diye) fişledikleri listeler”in elden ele dolaştığını hatırlamıyorlar mı?

Şu anda sıra işadamlarının susturulmasına gelmiştir. Kasten olmasa bile “ağızlarından çıkan her cümleye mim koyduklarını” onlara anlatıyorlar.

Bütün bu tablonun en büyük sorumlusu emir eri durumuna gelen medya kesimidir. Bir gazeteci “önce insan” da olsa, “önce gazeteci” de olsa onun için en büyük onursuzluk asıl görevini unutarak bir iktidarın hesabına çalışmak, yaptığı hukuksuzluklara bile göz yummaktır.

Tarihe böyle geçecekler.

(NOT: Söz konusu eleştiriyi, partisinde bıyıksız kimse olmadığı gibi atadığı bürokratlarda bile badem bıyıklıları tercih eden bir partinin genel başkanınının yapmış olması konuyu daha da ilginç hale getiriyor.)