İngiltere'de savunma bakanlığı, İran'da gözaltına alınan 15 denizcinin, medyaya para karşılığı konuşmasına yasak getirdi.
Savunma Bakanı Des Browne, yaptığı açıklamada, bazı askerlerin İran'da gözaltına alınmalarından kar sağladıklarına ilişkin eleştiriler üzerine ''hikayelerin para karşılığında anlatılması ile ilgili yönetmeliğin yeniden gözden geçirildiğini'' belirtti.
Browne, açıklamasında, ''Artık askeri personelin para karşılığında medyaya konuşmalarına izin verilmeyecektir'' dedi.
İran'da gözaltına alınan 15 asker arasındaki tek kadın asker Faye Turney, İran'da yaşadıklarını The Sun gazetesine ve televizyon kanalı ITV'ye anlatmış ve hikayesini basına satma kararına da ''halkın gerçekleri öğrenmesi isteğini'' gerekçe göstermişti. 15 denizcinin en genci olan Arthur Batchelor da Daily Mirror gazetesine para karşılığında konuşmuştu. Batchelor, İranlıların elinde olmayı bir kabusa benzetmiş ve geceleri hücresinde bir bebek gibi ağladığını anlatmıştı.

İLGİNÇ OLMASI İÇİN YALANA BAŞVURMUŞLARDI.

İngiltere Kraliyet donanmasının İran tarafından 13 gün süreyle gözaltında tutulan 15 askeri arasında bulunan tek kadın Faye Turney, İran televizyonunda gösterilen itiraf mektuplarını yazmaya zorlandığını öne sürdü ve bu mektupları yazarken kendisini vatanına ihanet etmiş gibi hissettiği söyledi. Turney, hücrede soyularak bekletildiğini ve üzerini örtmesi için battaniye verildiğini anlattı.
İran'da yaşadıklarını The Sun gazetesine ve televizyon kanalı ITV'ye anlatan Turney, hikayesini basına satma kararına da, "halkın gerçekleri öğrenmesi isteğini" gerekçe gösterdi. Turney, "Aslında bana konuşmam karşılığında çok daha büyük paralar teklif edildi, ama ben bu tekliflerin en yükseğine gitmedim. Ben asıl anlatmak istediklerimi en iyi ifade edeceğini bildiğim için The Sun'ı tercih ettim" dedi.
Arapça yayın yapan İran televizyonu El Alam'da yayımlanan, ABD Başkanı Geroge Bush ve İngiltere Başbakanı Tony Blair'i suçlayan mektupları yazmak için İranlı yetkililer tarafından zorlandığını söyleyen Turney, kendisine, aksi takdirde casuslukla suçlanacağı tehdidinde bulunulduğunu öne sürdü. Turney, "Benden ABD ve İngiltere güçleri hakkında eleştirel bir dil kullanmam istendi ve kendimi vatanıma ihanet etmiş gibi hissettim" dedi.
İki haftalık esareti boyunca geceleri uykusunda bile ağladığını belirten Turney, kendisine psikolojik baskı çerçevesinde ülkesi için ölme ve bir daha kızını hiç görmeme ihtimali hakkında ne düşündüğünün sorulduğunu, kendisine tabut hazırlanması için ölçü alındığını söyledi.
İranlıların kendisini diğer askerlerden ayırarak, "Bir tek seni elimizde tutuyoruz, diğerlerini serbest bıraktık" dediklerinde moralinin çöktüğünü anlatan Faye Turney, yaşadığı yalnızlık duygusunun kendisine ağır geldiğini belirtti.
Bu arada, 15 denizcinin en genci olan Arthur Batchelor da Daily Mirror gazetesine konuştu. Batchelor, İranlıların elinde olmayı bir kabusa benzetti ve geceleri hücresinde bir bebek gibi ağladığını anlattı.
Batchelor'ın aksine askerlerden 26 yaşındaki Felix Carman ve Chris Air, İran'da yaşadıklarını para karşılığında anlatmayı asla düşünmediklerini, ancak bunu yapanlara da kızmadıklarını söylediler.
Öte yandan, askerlerin para karşılığında hikayelerini basına anlatmalarına olanak sağlayan kararı imzalayan Silahlı Kuvvetlerden sorumlu Savunma Bakan Yardımcısı Des Browne ve hükümete yönelik muhalefetin sert eleştirileri sürüyor.
Eleştirilere katılan şehit aileleri de, kendi çocukları ülkeleri için ölürken, bazı askerlerin askerlik görevleri sırasında yaşadıkları üzerinden para kazanmalarının kabul edilemeyeceği görüşlerini dile getirdi. 19 yaşındaki kızı Elenor Dlugozs'u Irak savaşı sırasında kaybeden Sally Veck, Savunma Bakanlığını askerlere hikayelerini satma izni verdiği için eleştirirken, "Eğer bir askerseniz ülkeniz için her şeyi yaşamak görevinizdir. Yaşadıklarınız üzerinden para kazanmaya kalkışmak gibi bir hakkınız olamaz" dedi.


"İran askerleriyle çatışmaya girebilirdik. Ama ortalık kan gölüne dönerdi ve eve bir tabut içinde dönerdim. Bu yüzden çatışmadık. İranlılar tarafından yakalandıktan sonra 5 gün boyunca hücrede, silah arkadaşlarımdan ayrı tutuldum... Her şey çok ürkütücüydü"


* Bir sabah uyandığımda, çivi çakma sesleri duydum. Sonra bir kadın gelip boyumun ölçüsünü aldı. Tabutumu hazırladıklarını düşündüm.

* Beni sadece külodum kalacak şekilde çırıpçıplak soydular. Bir asker bana tecavüz etmek istedğini açıkça yüzüme söyledi.

* Sonra pijama verip hücreden ayrıldılar. 2 metre genişlğindeki hücrede genelde gözlerimi bağlıyorlardı. Günde 3 kez sorgulanıyordum. Bana "KÖrfez'De İngiliz gemilerinin nerede olduğunu ve nasıl güvenlik prosedürleri uyguladıklarını" soruyorlardı.

* Bir gün diğer 14 silah arkadaşlarımını sesini duydum. Tam benim hücremin kapısının önünden geçerken "Bizi asacaklar" diye bağırdılar. İşte o an çok korktum. Yalnız kalmak beni çok ürküttü.

* Ertesi gün nereye götürüldüklerini sorduklarımda "Artık yalnızsın. onlar eve gitti. Sen suçunu itiraf etmediğin için yıllarca hapis yatacaksın..." diye cevap verdiler.

* Sürekli olarak "Kızını yeniden görmek istemiyor musun? ÜLken için ölmek nasıl bir duygu?" gibi ifadelerle duygusal olarak beni çökertmeye çalışıyorlardı.

* Askerler sürekli olarak başıma gelip ellerindeki silahlara mermi koyup çıkarıyorlardı.

* 5'inci günde herşey değişti... İki takım elbiseli adam geldi. Bana "İran karasularına girdiğini itiraf eden bir mektup yaz. İki hafta içinde seni serbest bırakacağız" dediler. Kızımı görmek istiyordum. İNgiliz halkı bana ne kadar kızarsa kızsın şansımı denemeye karar verdim ve istedikleri mektubu yazdım. Daha sonra beni hücreden çıkarıp iyi davranmaya başladılar.

* Beni bir odaya götürdüler ve orada silah arkadaşlarımı gördüm. Birbirimizi gördüğümüz için mutluyduk ve gülümsüyorduk. İş o anda İranlılar bizi kameraya çekti. Ve o görüntüleri de televizyonlara vermişler. İranlılar'ın istediklerini yaptığım için pişman değilim. Çünkü eve sağsalim dönmeyi bu şekilde başardım. 8 Mayıs'taki doğumgününde kızımla birlikte olabileceğim.