Milletimize bir çağrı yapmak istiyorum;
Gelin, hep birlikte Cumhuriyet’e sahip çıkalım.
Cumhuriyet gazetesi, Türkiye Cumhuriyeti’nin simge kuruluşlarının başında gelen bir kurumdur.
Peki, Cumhuriyet nedir?
Cumhuriyet, demokrasi aşkıdır.
Cumhuriyet, fazilettir.
Cumhuriyet, laik yaşamı sahiplenmedir.
Cumhuriyet, insan haklarına, kişisel özgürlüklere saygıdır.
Cumhuriyet, hukukun üstünlüğüdür.
Ve Cumhuriyet, insanların gerçekleri öğrenme hakkıdır.
Ulu Önder Atatürk’ün en önemli kararlarından biri savcıların Cumhuriyet’in savcıları olması yolundaki kararıdır. Savcılar, bir zümrenin, bir siyasi eğilimin ya da siyasi iktidarın değil, Cumhuriyet rejiminin savcıları olmak zorundadırlar.
Bundan sekiz yıl önce Ergenekon Kumpasıyla ilgili hedef tahtası yapılan Cumhuriyet Gazetesi şimdi de terör örgütü destekçisi olmak iddiasıyla hedef alınmış bulunuyor.
Güneşin balçıkla sıvanamayacağına inananlar gibi, bendeniz de Cumhuriyet gazetesinin bu sıkıntılı süreci aşacağına içtenlikle inanıyor ve güveniyorum.
Cumhuriyet Gazetesi yöneticilerine, yazarlarına, çizerlerine ve okurlarına “Bu da gelir, bu da geçer” diyor, hoşgörülerine güvenerek “sabır” tavsiye ediyorum.
Yargı sürecinin sonunda bunu yaşayıp göreceğiz.
Sabırla ve kararlılıkla beklememiz gerekiyor.
                                                                   xxxx
 
Siyasetçinin Ölümü ve Deneme Tahtası
Bir dönem Türkiye’nin siyasi yaşamında önemli sorumluluklar üstlenmiş olan 8. Cumhurbaşkanı Özal’ın kardeşi Korkut Özal( 87) vefat etti. Allah rahmet eylesin.
Demirel’in Başbakanlığında kurulan 1. Milliyetçi Cephe ve 2. Milliyetçi Cephe hükümetlerinde Tarım ve Hayvancılık ile İçişleri Bakanlığı yapan Korkut Özal hiç tartışmasız iyi bir hatipti. Ama, ticari hayatta gösterdiği başarıyı siyasette sürdürdüğü pek söylenemezdi. MSP’de başlayan siyasi yaşamını 1997’de İstanbul Milletvekili olduğu ANAP’tan istifa ederek noktalamıştı.
Onunla Meclis kulisinde yaşadığım minik sohbeti hiç unutamam. Siyasette belli birikimi olmayan insanların devlette önemli sorumluluklar üstlendiklerini söyleyip görüşünü sormuştum. Bana, “Ben gençken, bir gün ütü yaparken gömleğimi yakmıştım. Annem, ‘sorun etme evladım, zamanla yakmadan ütülemeyi öğrenirsin’ demişti” karşılığını vermişti. Ben de bu yanıt üzerine, ona “Peki, sizce devlet de deneme tahtası mı?” diye sormuştur. Soruma cevap vermemiş, yüzü değişmiş, sinirlenmişti.
Ama, geç de olsa, hakkını teslim etmem gerekiyor. Uzun yıllardır devlet gerçekten bir deneme tahtası haline gelmedi mi? Rahmetli, gerçekten haklıymış…
Ailesine ve yakınlarına baş sağlığı diliyorum.
                                                                                      xxxx