Hayat akıp gidiyor avucumuzun içinden…
Kaçımız isteyerek, keyifle geçiriyoruz ömrümüzü?
Kaçımız geçmişten bağımsız, geleceği düşünmeden “Anı”mızı yaşıyoruz?...
Suratımız çok asık, çok… Herkes isyanlarda… Bir memnuniyetsizlik… Ve şikayetler…
Kodlama hatası mı var genlerimizde?
Mutlu olmayı bilmiyor muyuz? Öğrenmemiş miyiz? Ya da nedir mutluluk?
Herkese göre aynı mıdır mutluluğun şartı?
Ama “yas, elem-keder” desem ben; hepimizin hayatından akademik bir kariyer çıkar.
Çünkü keder, ağlamak… çok kolay… Ortak duygumuz olunca tribüne seyirci toplamak da kolay…
Hadi ağlayalım hep birlikte… Gülmekten daha kolay olacak…
                                                      ***
Facebook, Twitter iyi ki var hayatımızda…
Sosyalleştik! onların sayesinde… Kimse yalnız değil artık.
Kim mutlu, kim sahte mutlu, kimin psikolojisi bozuk, kimin havası yerinde profil gezisi ile çıkıyor ortaya…
Öyle resim karalamaya, psikoloğa ihtiyaç yok. Şıp diye anlayabiliyoruz, hepimiz birer uzmanız!
Hepsi özlü güzel sözler. Hepsi anlamlı, alt metni dolu dolu…
Dolaşıyorum şöyle;
Biri;
 “Bir ülkede; küçük insanların gölgeleri büyüyorsa, o ülkede güneş batıyor demektir. “ (Çin atasözü.) yazmış düşünce kutucuğuna.
Hadi canım, durum o kadar vahim mi?!
Tabi Aralık ayındayız, Kuzey Yarımküre… Küçük nesnelerin bile gölgeleri uzun olacak!...
Bir diğeri;
“İyi insan; aklından hiç kötülük geçmeyen “saf insan” değildir.
İyi insan; her kötülüğün farkında olup, “iyiliği” tercih edendir” demiş.
İyi insan da kim? Var mı öyle biri? İyi insan olma denemeleri yaparken “enayi” yerine konan ne yapsın, kendini çok akıllı zanneden kurnazlar karşısında…
Bir diğeri de;
“Dünya çok acı çekiyor, ama kötü insanların şiddetinden değil, iyi insanların sessizliğinden” (Napoleon Bonaparte)’ın sözünü yazmış.
Hep “iyi” arayışı içindeyiz. Ben değilsem, sen değilsen, kim iyi?
Ve iyi susar mı hep, ya da kötülüğü göre göre, acıyı çeke çeke “iyiliği” mi düşünür?
Neden ağlatan kazanır bu dünyada? Bu sorular hiç bitmez ki!...
                                                                    ***
Cesur olunmalı bence. “Anı” yaşayıp hayattan mutluluklar koparmayı bilmeli.
Ve yaşarken insan, yaşadığı “şey” olmalı…
Nefes alıyorken “nefes”
Gülerken “gülüş”…
Coşku ile sarsılmalı bedeni…
Küçük mutluluklarla başlamalı… Hayatı ıskalamamak için…
Usta Şair Can Yücel söylemiş, “Tam Zamanında Yaşamak” adlı şiirinde…
….
HAYDİ ŞİMDİ KALK BAKALIM
SİLKİN ŞÖYLE BİR
AT ÜZERİNDEN HAYATIN YORGUNLUĞUNU,
VAKİT ZANNETTİĞİNDEN DAHA AZ
HAYDİ KALK BAKALIM,
ŞİMDİ YAŞAMAK ZAMANI