Hapse girmeden yapmak istediğim 10 şey

BİLİYORSUNUZ ben “darbeciyim”... 

Bazı gazeteciler, bazı gazeteler “öyle diyorlar”. 
Ortada iddianame yok, ama medyanın ihtilal savcıları daha şimdiden iddianamelerini yazdılar, sonra hâkimlerin kürsüsüne oturup kararlarını da verdiler. Fransız İhtilali’nin trikotözleri gibi, giyotinlerin altına iskemlelerini çekip ihtilal marşlarını söyleyerek el örgülerini örmeye başladılar.
İştahlılar... Epey iştahlılar... 
Önlerine düşecek kellelerin şehvetini daha şimdiden yaşıyorlar.

* * *

Giyotin sepetine düşmesini bekledikleri yüzlerce kelleden biri de benimki... 
Eh Marie Antoinette olmasak da, neticede insanız. 
Başında giyotin bıçağı ile gezen insan ne yapar?
Başbakanımızın deyişiyle, boynunu bıçağa uzatan koyun değilse, mücadele eder... 
Bizde o yürek nerede... 
Tabiatıyla kaçtım.
Türkiye’yi terk ettim ve kendi içine büzüşmüş şu biçare ruhum, aldı başını gitti... 
Üç-beş günlüğüne bir başka ülkeye iltica etti... 

* * *

Yine olmadı. İltica talebim, bizzat kendim tarafından reddedildi.. 
Anlayacağınız şu sıralar fena halde haymatlosum... 
Bedenimde hâlâ bir vatan var, ama ruhum haymatloslarda... 
Üç günlük, tek kişilik münzevi yolculukta, Korint Kanalı’nı geçtim. Açık denizde fırtına yedim, deniz yedim. 
Epey vaktim oldu, oturdum ve kendi kendime düşündüm.
Madem emir yüksek yerden gelmiş, savcının yerini köşe yazarı, hâkimin yerini editör almış, madem gıyabımızda müebbetler verilmiş. Eh hazır avare zamanımız da var, oturup, meslektaş mahpushanelerine düşmeden önce yapmak istediğim 10 şeyin listesini çıkardım.
İstediğim 10 şeyi alt alta yazdım.
Baktım öyle atla deve değil... 
Öyle Kafdağı’nı aşmak, Gılgamış’ın ölümsüzlük iksirini bulup getirmek gibi büyük iddialar hiç değil. Tek kişilik bir tarikatın, mütevazı ve münzevi dünyasına sığacak ufak tefek şeyler... 
Eh böyle olunca da, kendi arzımda, kendi ellerimle inşa ettiğim Kâbe’ye yaptığım umreden geri döndüm.
Yani üç günlüğüne haymatlos statüsüne geçen ruhumu da alıp bedenimin ait olduğu ülkeme döndüm.
Daha çok küçükken muhacir babam ne demişti. “Oğlum bizim son vatanımız burası. Buradan başka gidecek vatanımız yok... ”
Emin olun, o vatan, her şeye rağmen harikulade... 
Sayesinde mutlu da oluruz, uğruna katlanırız da... 

* * *

Önüme büyük bir nazarlık koydum aklımdaki 10 maddeyi alt alta yazdım

-  BUTAN’A GİTMEK, DİZLERİMİN ÜZERİNDE SÜRÜNMEK 

-  HALLAC-I MANSUR’A GİTMEK 

-  HERMAFRODİT KİTABIMI BİTİRMEK 

-  DİREN TAVŞAN KARDEŞ HAREKETİNİ BAŞLATMAK

-  TEKNEYLE OKYANUSU GEÇMEK 

-  BEDİÜZZAMAN’IN KİTAPLARINI BİTİRMEK 

-  ‘VENEDİK’TE ÖLÜM’Ü 10 KERE SEYRETMEK 

-  ERDOĞAN’LA 10 DAKİKA KONUŞMAK 

-  BAZI GENEL YAYIN YÖNETMENLERİYLE SOHBET 

-  BERNİNİ HEYKELLERİNİ SEYRETMEK N

-  BİR ŞİŞE DAHA R.C. ŞARABI İÇMEK 

* * *

Netice... 
Sevgili trikotöz kardeşlerim, şu naçiz bedenim, şu tuhaf ve sapık kafam, şu avare tavşan kardeş ruhum, işte bu andan itibaren, ellerinize, intikam şehvetinize, rövanş hazlarınıza ve giyotininize amadedir... 
Tecavüz edebildiğiniz kadar edin.
Bir insanın yapacağı en şerefsizce şeyi yapacağım.
Madem mani olamıyorum, zevk  almaya gayret edeceğim.

YAZININ TAMAMI İÇİN TIKLAYIN