Yeni bir döneme hazırlanan, yorgun Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin boş koridorlarında yürürken, kendi
ayak seslerimi duyabiliyorum.
Sessiz ve sakin.
Oysa, tarihinin en kavgalı yasama dönemini yaşamıştı. Gazi Meclis bir kez daha Gazi olmuş ve
bombalanmıştı. Hatta Genel Kurul salonuna burnuna yumruk yiyen milletvekili kanı bile bulaşmıştı.
Dokunulmazlıkların kaldırılmasının görüşüldüğü Anayasa Komisyonu'ndaki kavgalar geçti gözümün
önünden. Kafasına ceketinin geçirdikten sonra HDP'li grup başkanvekilini yumruklayan AKP'lileri
unutmam mümkün değil. Yere yığılıncaya kadar dövmüşlerdi.
15 Temmuz'dan kalan bomba deliğinin önünden geçiyorum. Kendi uçağı ile kendi Meclis'ini bombalayan
tek ülke Türkiye herhalde. Geçtiğimiz yasama yılının en üzüntü verici günüydü..
Muhalefet kulisinin lambaları söndürülmüştü. Karanlık kuliste, birkaç koruma polisinden başka kimse
yoktu.
Oysa, geçen haftaya kadar yüzlerce insanı ağırladı bu kulis. AK Parti Grup Salonu'nun bulunduğu
muhalefet kulisinde yüzlerce insan sadece bir kişiyi görmek için birbirinin üzerine çıkıyordu. Salı günleri
Ankara'nın tüm üniformalı ve beyaz kulaklıklı siyah takım elbiseli koruma polisleri de bu kulisteydi.
İktidara ait karanlık kulisin müdavimleri yine aynı koltuklarda, yüksek politika yapıyorlar. Genel kurul
çalışmalarının olmadığı zamanlarda kulislere gelen eski bakanlardan oluşan 3-4 kişilik grup, kendi
dönemlerinin faziletlerini konuşuyorlar.
Ana binada milletvekiline rastlamadım.
Bahçeden geçip, milletvekili odalarının bulunduğu Halkla İlişkiler Binasına geldim. Cumhurbaşkanı
Erdoğan'ın "hastaneye" benzettiği bu bina da sakindi.
Müracaat bankolarında oturan hanım görevlilerden bazıları örgü örüyor, bazıları ise gruplar halinde neşe
içinde sohbet ediyordu.
Bankaların bulunduğu en alt koridordan geçip restorana yöneldim.
Hayret, öğle saati olmasına rağmen burası da boştu. Sadece iki masada, iki CHP'li milletvekili,  Faik Öztrak ve yakınları yemek yiyorlardı. Kemal beyin listeye aldığı vekil  şanslı
sayılırdı.
Ekmeleddin İhsanoğlu'nun odasına çıktım.
Amacım, aday olmayan eski Cumhurbaşkanı adayı İhsanoğlu'nun odasını boşaltıp boşaltmadığını
görmekti. Odaya girdiğimde masanın üzerine yığılmış kitaplar dikkatimi çekti. İşleri bittiği için
kütüphaneye gidecekmiş. Ekmeleddin beyin de artık gelmeyeceğini söyledi sekreteri. Yani, Ekmeleddin
bey için Cumhurbaşkanlığı adaylığından sonra Milletvekilliği dönemi kapanmıştı.
Ardından listeye giremeyen CHP Muğla Milletvekili Akın Üstündağ'ın odasına çıktım. Ancak kapı kilitli
ve kimse yoktu. Herhalde Muharrem İnce ile Türkiye'yi dolaşıyor diye düşündüm.
Yeniden aday yapılmayan, AK Parti Nihat Öztürk'ün odasında ise son 9 yıl birlikte çalıştığı danışmanı
vardı. Öztürk, odasını henüz boşaltmamıştı. Nihat Öztürk'ün artık Ankara'ya gelmeyeceğini öğrendim.
Zaten vekillik süresi içinde ailesini de Ankara'ya getirmemişti.
Bu arada, yeniden aday gösterilmeyen milletvekillerinin danışmanları da işsiz kalmışlardı. Meclis
kadrosunda olmayan, milletvekili ile gelip-giden bu danışman ve sekreterler, yeni bir vekil arayışına
girmişler. Listelerde, seçimleri kazanacak yerde aday gösterilen milletvekilleriyle şimdiden irtibata
geçmişler. Bu vekillere "kendilerine danışman olarak" hizmet verebileceklerini söylüyorlar. Muhtemel
milletvekillerinden söz alanlar da işlerine devam edebilecekleri için kendilerini şanslı sayıyorlar.
Tekrar bahçeye çıktım.
Siyasi Partiler gibi Bahçıvanlar da;
Kuruyan, eskiyen, yıpranan ve yorulan çiçekleri yeniliyordu.