Demokraside muhalefet vardır…
1 Haziran 2013 Türkiye tarihine unutulmaması gereken bir gün olarak yazıldı…
Muhalefetin can çekiştiği bir dönemde CHP, MHP, BDP ya da AK Partili demeden “Halk”, Hükümet karşısında muhalefeti üstlendi…
Bugünden sonra artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak… Türkiye sınıf atladı…
***
Taksim Gezi Parkı olayları ağaçlar kesilmesin diyen vatandaşların protestoları ile başladı. Zamanla bir direnişe dönüştü…
Gezi Parkı; susanların, ümitsizlerin, partisizlerin, uyandığı, cesaretini topladığı, kendi gücünün farkına vardığı bir protesto oldu.
Üstelik çoğu 1990 doğumlu olan gençlerin düşünülenin aksine pırıl pırıl bir gençlik olduğu anlaşıldı… Entelektüel, esprili olan bu çocuklar, Türkiye’de olup biten ile ilgili olduklarını da ortaya koydular…
***
Basit bir protesto ile başlayan gösteriler zamanla Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın yönetim tarzına, üslubuna yönelik bir eylem haline geldi... Çünkü, temel özgürlüklerin kısıtlanması, Başbakan’ın sert ve aşağılayan tavrı, sosyal yaşam tarzına yönelik baskılar, toplumu kutuplaştıracak söylemler, protestoculara yönelik sert müdahaleler tüm yurtta kitlesel tepkilere yol açtı… Eylem büyüdükçe büyüdü…
Biz Taksim’deki eylemleri böyle gördük, böyle algıladık…
***
Günler geçti, eylem sona yaklaşmıştı her şeye rağmen… Ama olur mu, eylemcilere hadlerini bildirmek gerekiyordu? Onlar durup dururken niye ses yükselttiler ki? Muhalefet susarken onların ne hadlerine?
Solcu, Sünni, Alevi… Kendilerini hangi ideolojiye, mezhebe yakın görürlerse görsünler, ses çıkaran  herkes, Türkiye’yi bölmek isteyen, dış kaynaklı “GÜÇ” olarak nitelendirildi… Birden bire “öteki” olunuverdi…
Bazı ekonomi çevreleri Türkiye’nin yükselişinden rahatsız olmuşlardı? Faiz lobisi iş başındaydı. Bu eylemciler onlar olmalıydı mutlaka!... Yani çapulcular…
***
1-17 Haziran 2013, bu tarih aynı zamanda Demokrasi’nin kara lekelerinden biridir.  Gezi Parkı eylemcilerinin yaşadıklarına bir bakın lütfen. Yaşananlar ile aşağıda yazanlar arasında bir fark görebilecek misiniz?
·         Eşi ile problem yaşayan kadının kocası tarafından defalarca bıçaklanarak öldürülmesi ile,
·         Babasının sözünü tutmadı diye kızını sokak ortasında kafa, göz demeden döven babanın tavrı ile,
·          Cehaletin hakim olduğu bir bölgede gencecik kızın, “erkek arkadaşı var, namusumuza leke sürdü” diyerek erkek kardeşi tarafından hunharca katledilmesi ile,
Fark var mı sizce?
Peki;
Neredeyse eşzamanlı olarak, aynı şehirde bir başka meydanda kalabalıklara karşı hitap eden Başbakan’ın mitinginin,
Arenada rakibini alt etmiş bir gladyatörün imparatorun “ölsün-yaşasın” işaretini beklerken halkın coşkuyla gladyatörü kendinden geçirmesi ile, coştukça coşan kalabalığa Başbakan’ın, “hükümete saygı duymayanlar bunun hesabını verecek” sözleri arasında bir fark görüyor musunuz?
Sonuç farklı olabilir ama yaşananlar aynı kafadan, aynı zihniyetten çıkıyor…
Demokrasiden söz ediyorsunuz beyler? Bu hangi demokrasi? Demokrasi’de SAYGI vardır, HOŞGÖRÜ vardır.
***
Erdoğan eylemcilere, “sandıkta buluşalım” diyor. Hadi bakalım, seçim tarihini, yapılması gereken en önemli iş listenizin başına koyunuz…