Başarı nedir?
Başarının tanımının göreceli olduğunu düşünüyorum. Bu nedenle genel geçerliliği olan ve herkese uyarlanacak tek bir tanım yapabilmek çok zor.
Başarının anahtarı nedir? IQ, çalışmak, insan ilişkileri… Bu ve buna benzer başlıklarla listeyi genişletmek mümkün…
Araştırmalara göre; yüksek IQ, akademik dereceler ve teknik bilgi, başarının sadece % 25’lik kısmını oluşturuyor.  Geriye kalan % 75’lik bölümü ise EQ yani, “Duygusal Zeka” ve sosyal beceriler belirliyor.
Bildiğim bir şey var: Zaman geçtikçe, yaş ilerledikçe, yaşanmışlıklar arttıkça, tecrübe sahibi oldukça hayata bakışının değiştiği gibi başarıya bakış da değişiyor…
Bana göre başarı; insan ilişkilerini dengeli yürütürken, bütüne yukarıdan bakarak olayları, olguları değerlendirebilmek, hayatın verdiği mesajı alabilmek, hayatı akışında, istediğin hızda, dingin, hedefin için, seçtiklerinle, isteyerek ve sevgi ile yaşayabilmektir…
***
Deneyim; insanın hayatta yaptığı hatalardan yola çıkarak öğrendikleri, öğretileri… Kısacası çok önemli…
Çalışma hayatına ilk başladığımda başarı için bilgime güvenerek, taviz vermeden, dürüstçe çok çalışılması gerektiğini düşünüyordum. Yanılmışım…
Bu hayatta ilk yanılgım değildi. Başarısızlığa değil, ama yanılgıya her uğradığımda aklıma Faruk geldi.
Üniversite’de “Edebiyat Postası” adında bir grup kurmuştuk ve fakültede çeşitli etkinlikler düzenliyorduk. Faruk Nafiz grubun yazarlarındandı.
Bendeniz sevgi dolu, gözleri ışık saçan, hep mutlu mesut… Bir yandan resim yapıyorum, bir yandan şiir yazıyorum. Yaptıklarım beni mutlu ediyor. Beğeniliyorum da...
Faruk bir gün dedi ki bana: Zeliş, sen herkesi sever misin? Mimiklerim neden sorusunu yöneltirken ona, ben “evet” diyordum saf saf. Faruk devam etti: Zeliş, herkes sevilmez!…
İnsanlar sevilmez miydi, onları kendi özellikleri ile kabul ederek sevmek! Ne güzel şeydi.
Faruk’un bana söyledikleri bugün gibi kulaklarımda… Zaman geçti… Ben de herkesi sevmemem gerektiğini anladım.  İnsanlara çok şans verdim, ama Faruk haklıydı… Çok kırıldım, döküldüm… Öğrendim…
1.      Herkesi sevmeyeceksin.
2.      Kimseye çok sayıda şans vermeyeceksin.
3.      Dost aramayacaksın…
4.      Tek başınasın, kendine güveneceksin… Mücadelen kendinle olacak…
***
En çok “dost” seçtiklerimden zarar gördüm… Öğrendim ki, tek taraflı dost olunmuyor. Eğer biri “dostluk” kavramını her lafına meze ediyorsa ona dikkat etmelisin… Dostluk öyle her lafa meze edilemez… Seçtiysen, seçilmişsindir de aynı zamanda… Aksi durumlar söz konusu ise düşünmene gerek yok. O senin dostun değil… Bırak kaybeden üzülsün…
Demek ki “Dost” aramayacaksın…
***
Sevgi Ve Dostluk demiş Yılmaz Güney bir şiirinde
Sevgi ve dostluk

Kavgayı, bir yaprağın üzerine yazmak isterdim sonbahar gelsin yaprak dökülsün diye

Öfkeyi, bir bulutun üzerine yazmak isterdim yağmur yağsın bulut yok olsun diye

Nefreti, karların üzerine yazmak isterdim güneş açsın karlar erisin diye

...Ve dostluğu ve sevgiyi, yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim onlarla birlikte büyüsün bütün dünyayı sarsın diye…
 
Hayatta başarı için pek çok madde sayılabilir. Ama, ben öğrendim ki, “Herkesi sevme, dost arama”  en temel iki kural. Çünkü, bebek yüreklerimiz başka ellerde kırılmaktan paramparça oluyor…
 
***
İnsanları bıraktım kendi hallerine. Dünde olduğu gibi bugün de mücadelem kendimle... Hayatın bana verdiği mesaj bu…
Seviyorum kendimi, seviyorum hayatı, seviyorum bana verdiklerini…
Peki siz hiç düşündünüz mü, sizin mesajınız ne?
                                                                    **********