Türkiye siyasi açıdan 2013’e hızlı bir giriş yaptı.
“İmralı görüşmeleri” bol destekli ve kararlı bir şekilde sürüyor.
Ankara’nın soğuk kışı birden bire ılıklaştı… Herkes mutlu mesut… Yorumlar toplumsal barıştan bahsediyor…
 
 MİT (Devlet)-İmralı görüşmelerinin Türkçesi ne anlama geliyor?
Suçluyu anlamak mı?
Suçluyu haklı görmek mi?
Teröristi anlamak mı?
Teröristi haklı görmek mi?
Yani kısaca “EMPATİ” mi?
 
 ***
 Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç’ın BDP Eşbaşkanı Gültan Kışanak’ın Diyarbakır Cezaevi’nde yaşadıklarını kastederek söylediği, “Ben de dağa çıkardım” sözleri bir empati örneği…
 
Siyasette “empati” çok kritiktir. Sarf edilen sözlerden sonra akıllara çok soru geliverir. Yukarıdakilere ek “suç meşrulaştırılmaya mı çalışılıyor?” dedirtir topluma….
 
Zaten siyasetçiler empatiyi tek taraflı kuramaz, kurmamalıdırlar... Hem suçlular hem de mağdurlar göz önüne alınmalıdır. “Ben de dağa çıkardım” diyerek bir BDP’li ile empati kurarken, Kırıkkale’de oğlunu teröre kurban veren anne ve baba da düşünmelidir…
 
Konu terör olunca, empati yapılması gereken kişiler Gültan Kışanak veya diğer dağa çıkanlardan önce  teröristlerin mağdur ettiği vatandaşlar, onların yakınları ve toplumun tamamı olmalıdır…
 
Çünkü, siyasilerin mağduru hesaba katmadan sadece suçluya yönelik empati çalışmaları, sarf ettiği sözler, davranışlar toplumdaki adalet duygusunu tartışmaya açabilir.
 
Ve dahası, bireylerin devlet inancı, toplumdaki adalet duygusu zedelenebilir.
 
O zaman mağdur belki dağa kaçmayabilir ama yapacakları Türkiye’nin yeni bir problemi haline gelebilir. Yıllar sonra bir başka devlet adamı da, “Onların yaşadıklarını ben de yaşasaydım ben de yapardım” mı diyecek?...
 
***
 
Bülent Arınç’ın sözleri hukuki, siyasal ve sosyolojik anlamlar içeriyor elbette...
 
Arınç’ın 2012’nin son demlerinde söylediği bu sözlerin ardından yani “empati” sonrası harekete geçildi.
 
Ocak 2013’ün ilk günlerini yaşarken Türkiye gündeminin bir numaralı maddesi MİT-İMRALI görüşmesi…
 
Soru şu: Çözüm noktası, öncelik sırası bu mu?
***
Emniyet Genel Müdürlüğü’nün 2012 verilerine göre; 31 Polis, 132 asker ve 16 geçici köy koruyucusu şehit oldu. Bu rakamların üstüne geçmişi eklemek istemiyorum bile..
 
***
 
2007 yılında hazırlayıp sunduğum program için gittiğim  Kırıkkale’nin Keskin ilçesinde oğlunu teröre kurban vermiş anne baba geliyor gözümün önüne…
 
Kadının ağlamaktan kurumuş gözleri, fiziksel olarak orada bulunmanın dışında bir anlam ifade etmeyen bakışları, başı yana düşmüş, dilinde çocuğunun son sözleri… Acı, acı…
Bu Kürt kökenli aile, “Vatan sağ olsun” diyordu gururla…
 
***
Şimdiki soru da şu: Şehit aileleri “empati”nin neresinde?