Bu millet üzerine düşeni fazlası ile yerine getiriyor.
***
Birisi, gencecik oğluna, “Artık vakti geldi, askere” der, ciğeri yanan ana, “Her şey vatan için” diyerek gönderir.  Vur patlasın, çal oynasın eğlenceler düzenlenir, kınalar yakılır. Oğlunun sünnetten sonraki ikinci düğünüdür bu…
Oğlu PKK terör örgütü tarafından şehit edilir. Haberi alan aile ocağına ateş düşer. Ana bağrına vura vura, “Vatan sağ olsun” der. Gözlerinin önünde oğlu ile yaşanan son sahneler, kulaklarında son telefon konuşmaları. Ve dahası oğlunun şehit olacağını bilir gibi söylemleri…
Aşağı yukarı 30 yıldır süren bu kanayan yarayı durdurmak için Devlet PKK’nın başı ile görüşmelere başlar. Süreç neredeyse her kesimden alkış alır. Evveliyatı birkaç yıl öncesi olan ve başarısızlıkla sonuçlanan “Ateş kes” sürecine göndermeler yapılarak, “Aman bunun sonu da diğerleri gibi olmasın” denir. Görüşmeler sürer, “İmralı’nın taleplerini sizinle paylaşamam” denir, aynı ana bu kez, “Başka analar ağlamasın, akan kan dursun” der.
Yani, acılı ama sağduyulu... Bunu söyleyebilmek nasıl bir büyüklüktür?!...
Bütün bunlar üç aşağı beş yukarı bir şehit ailesinin duyguları…
***
Bir de madalyonun öteki yüzü var? Savaş tek taraflı olamaz elbette...
Birkaç gün önce Paris’ten Türkiye’yi yakından ilgilendiren siyasi bir suikast haberi geldi. PKK sözde kurucuları arasında olduğu söylenen Sakine Cansız, Fidan Doğan ve Leyla Şaylemez öldürüldü…
Hükümet’in Öcalan ile görüşmeler yaptığı bir dönemde yaşanan bu suikast, içinde deşifresi zor bir çok anlam barındırıyor. Suikastin ne anlama geldiği düşünülürken öncelik PKK’lı üç kadının memleketlerinde yapılacak cenaze törenlerinde idi.
Genelin PKK’lı diye baktığı üç kadın diğer tarafta “kahraman” olunca nabız her an yükselebilirdi çünkü.
Cenaze törenine yüz binler katıldı. Tören nedeniyle kentin tamamında esnaf kepenk kapattı, çocuklar okullara gitmedi… Güvenlik güçleri asayiş için helikopterdeydi…
Cenaze töreninde BDP eş başkanı Selahattin Demirtaş yaptığı konuşmada; “…Artık iş yapma zamanındayız.  Bu halk hiçbir zaman barıştan korkmadı, kaçmadı. Bu analar, çocuklarının parçalanmış cesetlerini toprağa verirken bile intikam yemini etmediler. Acılarına sahip çıkıp, 'Bizim çocuklarımız öldü, başka anaların yüreği yanmasın' dediler” dedi.
Olaysız geçen cenaze töreninde, Diyarbakır sokaklarındaki kalabalık, ortalıkta dolaşan barış sloganlarından oluşan tablo ne anlatmak istiyor?...

Acılı günde barış mesajları önemli.  Ancak, samimiyetin gereği görülmeli!...
***
Ateş düştüğü yeri yaktı. En çok şehit yakınları üzüldü. Vatandaş hayatının baharında şehit düşen, Türk bayrağına sarılı onlarca tabutu yan yana defalarca gördü. Vatandaş, “PKK eylem hazırlığında” haberleri ile sokaklara çıkmaktan korktu. Ensesinde hep terörün nefesi… Toplumun psikolojisi bozuk. Buna rağmen vatandaş sağduyulu kalmayı bildi, yaşadıklarını sineye çekti, “çözüm üretin” dedi ama  “savaş naraları” atmadı.
***
Türkiye bu badireyi de atlattı. Cenaze töreninde her kesim “barışa” sahip çıktı.
İç barış hepimizin isteği… Zaman tribüne konuşma zamanı değil. Olaylar tüm gerçeği ile değerlendirilmeli. Problemler sindirilebilir ölçüde çözüm bulmalı… Çünkü önemli olan Türkiye Cumhuriyeti…
                                                       *****