Sol omuzuna deri bir kemerle astığı, mavi renkli gazete kalıbına dizdiği gazetelerden birini sağ eliyle çekerek havaya kaldırdı. Gazetenin manşetindeki haberi bağırarak duyuruyordu..Manşette, bir bakanın istifa ettiği haberi vardı..15 yaşındaki gazete satıcısı çocuk, bakanın istifa ettiğini hem bağırarak, hem de gazete satarak halka duyurmaya çalışıyordu..Ancak bu uzun süremedi..

Yanına gelen iki polis, gazete satıcısı çocuğun iki koluna girerek önce karakola,sonra da adliyeye götürdü.. Bir bakanın istifa ettiğine ilişkin haberi yüksek sesle duyurduğu için basın mahkemesinde yargılandı..

Bu olay 1956 yılının Eylül ayında yaşandı.. Demokrat Parti iktidarındaki basın özgürlüğünden bir örnek olsun diye aktardım.. Çankaya Köşkü’nün etrafında dolaşan gazetecilerin bile gözaltına alındığı yarım asır önce yaşanan olaylarda 1955–1960 arasında 2300 basın davası açılmış ve 867 gazeteci Yıl 2015.. 23 Mart 2015..

Tarihi Çankaya Köşk’ünün tarih olduğu gün.. Ne anılarımız vardı..AK Parti iktidarı döneminde hiçbir zaman huzur bulamayan Çankaya Köşkü, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül dönemi boyunca bakım ve onarımdaydı...

Hayrinüsa hanımın eli sürekli Çankaya Köşkü’nü tamir etti.. Kendileri de burada, yani Çankaya Köşkü’nde kalmak yerine görev süreleri boyunca Hariciye Köşkü olarak bilinen Dışişleri Bakanları’na ait konutta kaldılar..

Erdoğan Cumhurbaşkanı seçilince, “kardeşim” dediği Abdullah Gül tarafından kendisi için restore edilerek hazırlanan Çankaya Köşküne taşınmak istemedi.. Oysa Abdullah Gül kendisine Çankaya Köşkü’nün tarihini ve orada neler yaptıklarını anlatan ciltler dolusu kitaplar da bırakmıştı.. Ancak Erdoğan, herkesin bildiği gibi Çankaya Köşkü’nün forslarını söktü ve Beştepe Külliyesi’ne

Köşk, Yerleşke haline getirildi..

Çankaya Köşkü, yeni bir hazırlık döneminden sonra “ Başbakanlık Çankaya Yerleşkesi “adı ile kullanıma açıldı..Başbakan Ahmet Davutoğlu, bakanlar kurulunu ilk kez burada topladı. Böylece tarihi Çankaya Köşkü, yeni adı ile “Yerleşkeye” dönüştürüldü.. Kaldırım Akreditasyonu.. İşte bu tarihi günü anlatmak için bir gazeteci arkadaşımız eski Çankaya Köşkü’nün önündeki kaldırımda “anons” çekmek istedi.. Yanına yaklaşan bir koruma polisi “son derece kibar” bir şekilde, gazeteciye Çankaya için akreditasyonu olup olmadığını sordu..

Gazeteci ise sarı basın kartı sahibi olduğunu, akreditasyon için başbakanlığa başvurduğunu ancak henüz akredite edilmediğini söyledi. Bunun üzerine, aynı koruma polisi basın görevlilerini arayarak durumu anlattı. Ancak “hayır, kaldırımda da olsa anons bile çekemez” cevabını aldı.. Oysa, gazeteci ve kameramanı yerleşkenin içinde değil, kaldırımda anons çekeceklerdi.. Yani halka açık insanların yürüyerek gelip geçtikleri kaldırımda.. Koruma polisine kaldırımda olduklarını ve buranın yasak olmaması gerektiğini anlatmaya çalıştılar.. Ama hayır kaldırımda da anons çekmek yasaklanmıştı..

Koruma polisi yardımcı olmak için, aynı nezaketle karşıda bulunan başbakanlık resmi konutunun önündeki kaldırımı gösterdi ve “belki orada Gazeteci ve kameramanı bu defa karşı kaldırıma geçtiler. Hazırlıklarını yaparak tam mikrofonu ağzına götürürken bu defa başbakanlık konutundan çıkan bir polis “yasak “dedi.  Gazeteci, yine kaldırımda olduğunu ve yapmak istediği anonsunda söyleyeceklerinin eleştiri içermeyeceğini anlatmaya çalıştı.. Ama hayır.. Başbakanlık resmi konutunun önündeki kaldırımda da “Kaldırım Akreditasyonu” isteniyordu..  Gazeteci şaşkındı.. Uzun süreden bu yana Ankara’da yaşanan akreditasyon krizine yeni bir yasak daha gelmişti. Yasakların giderek çoğaldığı Ankara’daki çalışma koşulları gazeteciler için giderek ağırlaşıyordu.. Başbakanlığın verdiği sarı basın kartları, sürekli basın kartları bir işe yaramıyor.. Meslek kuruluşlarının haberi var mı bilmiyorum. Bilmediğim bir şey daha var “Kaldırım Akreditasyonu” nereden alınıyor?