Az önce sizi son kez dinledim.. 13 yıl boyunca ülkeyi “gerdiğiniz” Ak Parti grubunda son kez konuştunuz... 

Veda ettiniz.. Helallik istediniz.. Dualar istediniz..

Tribünler sizi gözyaşları içinde, “Tayyip Baba bizi bırakma..”, “Adamsın Adam”, “Bir Şarkısın Sen Erdoğan”, “ Gözün Arkada Kalmasın”, “Sana Herşey Yakışır” diye haykırarak uğurladı..

Ama yakışmadı sayın Başbakan.. Sayın Cumhurbaşkanı adayı..

Sözde CHP grubunda dinletilen, siz ve oğlunuzla ilgili yolsuzluk iddialarıyla ilgili ses kasetlerinden intikam aldınız!

Ana Muhalefet Partisi Genel Başkanı’nı, SSK hastanelerinin durumunu gösteren bir programla vurmak istediniz..

Hem de eğer seçilirseniz, Cumhurbaşkanı olmadan önceki son grup toplantınızda.. Peki sonra.. Cumhur’un Başkanı olarak nasıl bakacaksın o’nun yüzüne..

Olmadı, Sayın Başbakan, olmadı..

SSK hastaneleri nedeniyle eleştirileceğini bile bile Savaş Ay’ın programına katılma cesareti gösteren Ana Muhalefet Partisi Genel Başkanı’na ayıp ettiniz.. Ana Muhalefet Genel Başkanı’na  grupta, Yuh çektirdiniz, güldürdünüz, alay ettirdiniz..

Salonun ışıklar yanınca, onlara siz de katıldınız ve yine her zamanki gibi ağzınıza geleni söylediniz.. “Şerefli Ol”, “Pişkin”, “Omurgasız”, Sırıtık..” ..

Üstelik Allah Rahmet Eylesin, usta gazeteci dostum Savaş Ay’ı da yattığı yerde huzursuz ettiniz..Savaş, mezarından çıkabilse, yaptığı bir programın böyle kullanılmasına itiraz ederdi..

Yine bir tarihe tanıklık ediyorduk..

8 Kasım 1989.. Rahmetli Turgut Özal da son kez katıldığı ANAP grubunda Cumhurbaşkanlığına aday olduğunu açıklamıştı... Ertesi gün de Cumhurbaşkanı seçildi ve Köşk’e çıktı..

Ama sizin gibi yapmadı .. ANAP Genel Başkanlığı ve Başbakanlığa veda ederken SHP Genel Başkanı Erdal İnönü’ye böyle davranmadı..

Az önce, basın locasındaki tüm arkadaşlar huzursuz olduk.. Hepimiz ayıp ettiğinizin farkındaydık..

Sayın Başbakan, 1998 yılı bugünkü gibi değildi.. Gazetecilik yapılabildiği yıllardı.. Görüntülerde de izlediğiniz gibi Savaş Ay, bir gazeteci olarak her yere rahatlıkla girip çıkabiliyor, görüntüleyebiliyor konuşabiliyor ve bakan ve bürokratlar programa katılarak soruları cevaplandırabiliyorlardı...

Sayın Başbakan..12 Eylül dönemi ve 1998 yılı dahil uzun yıllar Başbakanlık muhabirliği yaptım.. Ecevit, Demirel, Bülend Ulusu, Turgut Özal ve diğerleri..

2014 yılının 22 Temmuz’undaki Basının durumundan  bir örnek vereyim..

Dün akşam ilk kez sizin bir programınızı izlemek için Ankara Palas’a gittim.. Devlet Konuk Evi önündeki yol tamamen kapatılmıştı.. Atatürk Heykeli’nden, Gençlik Parkı’na kadar yüzlerce polis .. Sürekli basın kartım ve parlamento muhabiri kartım olmasına rağmen bariyerleri aşabilmek için çok sayıda polis tarafından sorguya çekildim..

Oysa Ankara Palas’a hiç böyle gelmemiştim..

Ankara Palas’a ulaştığımda beni, mutfak kapısının olduğu bahçenin bir köşesine aldılar.. Canlı yayın araçları ve gazeteci arkadaşlarım da oradaydı.. Etrafları yine bariyerlerle çevriliydi. Adeta tecrit edilmişlerdi.. Ankara Palas’ın giriş kapısını, sizi ve davetlilerin gelişini bile göremiyorduk..

Bahçeden çıkmak yasaktı.. Karşımızda bir duvar ve mutfak kapısı vardı o kadar.. İftardan görüntü de aldırmadılar.. Çünkü sizin kendi ekibiniz çekiyormuş.. Konuşmanızı da içeri alınarak izleyemedik. Çünkü kendi ekibiniz servis yapıyormuş..

Peki bahçede bekleyen televizyon ve gazete muhabirleri ne yaptı?  Sizin ekip tarafından canlı olarak verilen konuşmanızı, size 10 metre uzaklıktan ellerindeki telefonlardan kendi televizyon  kanalına bağlanarak izlediler ve not aldılar!.. Ondan sonra da kameraların karşısına geçip, kendi televizyonlarından izledikleri sizin konuşmanızı  bir kez daha izlemiş gibi verdiler..

Yani siz ne kadar verilmesine müsaade ettiyseniz o kadarı yayınlandı..

Siz içerde konutunuzdan özel olarak getirilen yemeklerle orucunuzu açarken ve sizi korumakla görevli yüzlerce polis-şoför ve diğerlerine servis yapılırken, bahçede bir köşede tecrit edilen Türk Medyasına bir su bile verilmedi..

Medya mensupları, Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı yani sizi izlemek için gelmişlerdi. Ancak içeri bile alınmamışlar, sizi ve davetlileri görememişlerdi.. Kimlerin katıldığını bile bilmiyorlar, içerde ne konuşulduğundan habersiz, gece yarısına doğru Atatürk’ün yaptırdığı Devlet Konuk Evi’nden ayrıldılar..

İşte 2014 yılındaki Başbakanlık Muhabirlerinin, Türk Medyasının hali..

Sayın Başbakan.. Ben Uluslararası Gazetecilik yaptım.. 11 yıl Brüksel dahil Avrupa’daki tüm uluslararası kuruluşlarda akredite gazeteci olarak çalıştım.. Böyle bir şey görmedim..

Zaten böyle bir şey olsa önce oradaki gazeteciler isyan eder.. Böyle bir uygulamaya razı olmazlardı.. Çünkü onlar gazeteciliği şerefi ile yaparlar..

Yakışmadı sayın Başbakan.. 13 yıl üzerinde konuştuğunuz kürsü dile gelse, o da size “yakışmadı Sayın Başbakan” diyecektir..

Son Grup konuşmanız  bittiğinde biz gazeteciler, derin bir “Ohhhh” çekerek basın locasından ayrılduk.. Neden mi? Çünkü, artık sizi ve gerilimlerinizi dinlemeyecektik..Bir devir daha bitti.. Bir kez daha tarihe tanıklık ettik.